بررسي مهارت هاي ارتباطي پرستاران با مادران و كودكان بستري حين انجام مراقبت هاي پرستاري در بخش هاي كودكان

مقدمه و هدف: نحوه ارتباط پرستاران با كودك و خانواده، ميتواند در تنش ناشي از بستري شدن كودكان موثر باشد. هدف اين مطالعه تعيين مهارتهاي ارتباطي پرستاران با مادران و كودكان بستري حين انجام مراقبتهاي پرستاري در بخشهاي كودكان مركز آموزشي درماني بعثت همدان بود. روش كار: در اين مطالعه توصيفي - تحليلي، 22 پرستار كودكان به روش سرشماري انتخاب و سپس به روش نمونه گيري تصادفي ساده 330 مهارت ارتباطي با كودكان بستري و 330 مهارت ارتباطي با مادران آنان در حين مراقبتهاي پرستاري مورد مشاهده قرار گرفت. به منظور گردآوري داده ها، از چك ليست محقق ساخته مهارتهاي ارتباطي پرستار با مادر و كودك استفاده شد. داده ها با نرم افزار spss نسخه 16، آمار توصيفي و مدل رگرسيون چندگانه خطي تحليل شدند. يافته ها: 1/76درصد مهارتهاي ارتباطي پرستاران با مادران (با ميانگين 5/54 و انحراف معيار 3/13) و 2/78 درصد آن با كودكان (با ميانگين 4/47 و انحراف معيار 2/12) نسبتا مطلوب بود. معادله رگرسيون چندگانه خطي نشان داد كه از بين متغيرهاي دموگرافيك پرستاران، فقط تعداد فرزندان پرستاران متاهل بر مهارتهاي ارتباطي آنان با مادران ارتباط آماري داشت (01/0 p). همچنين نوع شيفت (01/0 p) و تعداد فرزندان پرستاران متاهل (01/0 p) بر مهارتهاي ارتباطي آنان با كودكان ارتباط آماري داشت. نتيجه نهايي: با اينكه مهارتهاي ارتباطي پرستاران با مادران و كودكان بستري نسبتاً مطلوب بود، به منظور ارتقاء كيفيت مراقبت ها، توجه به مهارتهاي پرستاري امري ضروري است، پيشنهاد مي شود كه دوره هاي آموزش ضمن خدمت در اين زمينه برگزار گردد.