بررسي بلندكردن بار اجسام استوانه‌اي و مقايسه آن با استاندارد حمل بار NIOSH

زمينه و هدف: اين مطالعه با تمركز بر بلندكردن ميله هاي حفاري انجام شده است. حفاري، عمليات معدنكاري تكراري و سنگيني محسوب مي شود كه ميزان بروز و شدت آسيب اسكلتيعضلاني آن زياد است. هدف از اين مطالعه بررسي چگونگي بلندكردن ميله عمودي حفاري (با ارتفاع ۱/۶۱ متر و وزن ۳۵ كيلوگرم) با استفاده از دو نوع ارتفاع ميله و چهار موقعيت پا و درنهايت مقايسه آن با شاخص حمل بار (LI) است. روش كار: هفت كارگر در اين مطالعه شركت كردند. بدين صورت كه هر فرد يك ميله را بلند كرد و به صورت عمودي نگه داشت. نشانگرهاي بازتابي نيز بر روي افراد نصب و ۳ دوربين فيلم برداري و يك صفحه نيروسنج براي ضبط نيروها و حركت اندام افراد استفاده شد. در اين حالت، چهار موقعيت پا و فشارهاي وارد بر كمر بررسي شد (وضعيت °۰= رو به ميله، وضعيت °۴۵ = مايل به ميله، وضعيت °۹۰= فرد سمت راست ميله و حالت آزاد). در ادامه، دو وضعيت ارتفاع ميله، يك بار پايه ميله بر روي زمين (ارتفاع ميله، 0/83 متر) و بار ديگر پايه ميله روي يك قفسه ۲۰ سانتي متري (ارتفاع ميله ۱/۰۳ متر) بررسي شدند. يافته ها: شاخص حمل بار براي هر فرد، ۱/۴ در معادله حمل بار NIOSH بود و مشخص شد ارتفاع عمودي ميله، بيشترين تأثير را در بار واردشده بر كمر دارد. علاوه بر اين، برخي كارگران از تكنيك هايي استفاده كردند كه فشار كمتري به كمرشان وارد مي كرد. نتيجه گيري: از نتايج اين مطالعه مي توان دريافت حالت نامتقارن حمل بار (زاويه ۹۰ درجه) بدترين حالت را در مقايسه با شاخص حمل بار و استاندارد NIOSH دارد.