بررسي ارتباط اختلالات اسكلتي-عضلاني و كيفيت زندگي در كاركنان بيمارستان‌هاي منتخب استان گلستان

زمينه و هدف: اختلالات اسكلتي-عضلاني يكي از آسيب هاي محيط كاري است كه بر كيفيت زندگي كاركنان تأثير مي گذارد و سبب كاهش سلامت جسمي، رواني و بهره وري آنها مي شود. اين مطالعه با هدف بررسي رابطه اختلالات اسكلتي-عضلاني و كيفيت زندگي در كاركنان بيمارستان هاي منتخب استان گلستان انجام شده است. روش كار: مطالعه حاضر توصيفي-تحليلي است كه جامعه آماري آن ۷۷۰ پرسنل بيمارستان هاي منتخب استان گلستان هستند. در نمونه هاي مطالعه اخير، ۳۰۰ نفر از كاركنان گروه هاي مختلف شغلي به روش نمونه گيري طبقه اي و به صورت تصادفي ساده، به عنوان گروه نمونه مطالعه انتخاب شدند. براي جمع آوري داده ها از سه پرسشنامه شامل اطلاعات جمعيت شناختي (دموگرافيك)، اختلالات اسكلتي-عضلاني (Nordic) و كيفيت زندگي (Lancashire) استفاده شد. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از آزمون هاي t-test مستقل، آناليز واريانس، رگرسيون خطي چندگانه و نرم افزار SPSS نسخه ۲۲ صورت گرفت. يافته ها: ميان شرايط بروز اختلالات اسكلتي-عضلاني و اختلالات اسكلتي-عضلاني (كلي) در كاركنان ارتباط معنا داري وجود دارد. همچنين متغير نوبت كاري و اختلالات اسكلتي-عضلاني ارتباط معناداري با هم دارند. ميان كيفيت زندگي در سطوح مختلف و متغيرهاي جمعيت شناختي، تفاوت معناداري با تأكيد بر جنسيت مشاهده مي شود. نتيجه گيري: با توجه به نتايج مطالعه، متغير جنسيت و نوبت كاري در ابتلا به دردهاي اسكلتي-عضلاني مؤثر است. شيوع بيشترين درد و ناراحتي در طول يك سال مربوط به كمر است كه مي تواند بر كيفيت زندگي كاركنان تأثير منفي داشته باشد. درنتيجه بهينه سازي شرايط كاري اهميت بسزايي دارد.