تغييرات بافت قلب بدنبال مسموميت با دوكسوروبيسين: مطالعه تجربي اثر محافظتي تمرين هوازي در موش هاي صحرايي جوان و پير

مقدمه: دوكسوروبيسين دوكسوروبيسين يكي از مهم ترين دارو هاي شيمي درماني در درمان تومور هاي جامد مي باشد كه از طريق توليد راديكال هاي آزاد و كاهش آنتي اكسيدان ها به سميت قلبي منجر مي شود. هدف از مطالعه حاضر بررسي اثر پيش درمان سه هفته تمرين هوازي بر تغييرات بافت قلب موش هاي جوان و سالمند به وسيله دوكسوروبيسين است. مواد و روش ها: در اين مطالعه 48 سر موش صحرايي نر در دو گروه سني جوان و سالمند مورد مطالعه قرار گرفتند كه هر گروه سني نيز به سه زير گروه كنترل، دوكسوروبيسين (DOX) و تمرين+ دوكسوروبيسين (T+DOX) تقسيم شدند. گروه هاي تمريني به مدت سه هفته و پنج روز در هفته با سرعت 17 15 متر بر دقيقه و زمان 3925 دقيقه روي نوارگردان دويدند. همه گروه ها محلول دوكسوروبيسين (mg/kg 20) را 24 ساعت پس از آخرين جلسه تمرين دريافت كردند. 48 ساعت بعد از تزريق DOX نيز بافت برداري انجام شد. نتايج بافت شناسي به روش توصيفي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته هاي پژوهش: اجراي پيش درمان تمرين هوازي موجب شد ادم شديد و آپوپتوزي كه با القاء دوكسوروبيسين ايجاد شده بود، به تغيير بسيار جزئي كاهش يابد و اين كاهش آسيب بافتي در سالمندان مشهود تر بود. بحث و نتيجه گيري: يافته ها نشان دهنده آسيب شديد عضله قلب در سالمندان و اثرات پيش برنده به سوي آپوپتوز ناشي از القاي دوكسوروبيسين بوده، هم چنين اجراي پيش درمان تمرين هوازي با طول دوره كوتاه تر براي بيماران سالمندي كه با محدوديت فعاليت بدني مواجه هستند، باعث افزايش نقش حفاظتي آنتي اكسيداني بافت قلب مي شود.