تاثير مصرف رژيم حاوي سويا بر هيستو متري و هيستو شيمي غضروف طبق درشت‌ ني در موش‌ هاي NMRI ماده پس از القاي استئو آرتريت

مقدمه: استئو آرتريت رايج ترين بيماري مفصل زانو در افراد ميان سال است كه موجب محدود شدن حركت مي شود. هدف از انجام اين مطالعه ارزيابي اثرات مصرف رژيم حاوي كنجاله سويا در بهبود نسبي وضعيت غضروف مفصل زانوي موش هاي سوري مبتلا به استئو آرتريت مي باشد. مواد و روش ها: 50 سر موش سوري ماده نا بالغ نژاد NMRI به طور تصادفي به پنج گروه ده تايي تقسيم شدند. گروه كنترل، آب آشاميدني و رژيم عادي را طي مدت سه ماه دريافت نمود. گروه شم، به عنوان مدل القاي استئو آرتريت روزانه به مدت دو هفته سيپرو فلوكساسين را به ميزان 20 ميلي گرم بر كيلو گرم وزن بدن به صورت گاواژ معدي مورد مصرف قرار داد و در اين مدت از رژيم بدون سويا استفاده كرد. گروه تجربي اول، به مدت دو هفته تحت القاي استئو آرتريت قرار گرفت و سپس به مدت سه ماه از رژيم بدون سويا استفاده نمود. گروه تجربي دوم، رژيم حاوي 15درصد سويا را به مدت سه ماه دريافت نمود. گروه تجربي سوم، پس از دو هفته القاي استئو آرتريت تا سه ماه رژيم حاوي 15درصد سويا را مصرف نمود. در پايان، شاخص هاي ضخامت بخش مياني غضروف طبق درشت ني، غلظت پروتئو گليكان هاي ماده زمينه اي و غلظت آلكالين فسفاتاز موجود در سرم خون در بين گروه ها مقايسه شد. يافته هاي پژوهش: مقايسه بين گروه ها نشان داد كه ضخامت بخش مياني غضروف طبق درشت ني و هم چنين ميزان غلظت پروتئو گليكان هاي ماده زمينه اي در گروه هاي مصرف كننده رژيم حاوي سويا بدون القا و پس از القاي استئو آرتريت، افزايش معنا داري نسبت به گروه هاي مصرف كننده رژيم معمولي داشته است (0/05 P). غلظت آلكالين فسفاتاز سرم خون در گروه هاي مصرف كننده سويا بدون القا و با القاي استئو آرتريت در مقايسه با ساير گروه ها افزايش داشت ولي اين افزايش معنا دار نبود. بحث و نتيجه گيري: با توجه به مشاهده اثرات مثبت رژيم حاوي سويا بر بافت غضروف، مي توان افزودن سويا به رژيم غذايي را به منظور كاهش ميزان وقوع مشكلات مفصلي پيشنهاد نمود.