تحولات استفاده از روش هاي پيشگيري از بارداري در سال هاي 1393-1379 شهر تهران

مقدمه: براي پيشگيري از بروز بارداري‌هاي ناخواسته آگاهي از تغييرات در استفاده از روش‌هاي آن ضروري است. هدف اين پژوهش بررسي تحولات در ميزان، روند و الگوي پيشگيري از بارداري طي دوره ۱۴‌ساله ۱۳۷۹ تا ۱۳۹۳ است.روش كار: اين پژوهش پيمايشي از داده‌هاي سه پيمايش ۱۳۷۹، ۱۳۸۸ و ۱۳۹۳ باروري تهران استفاده مي‌كند كه روي زنان متأهل ۱۵ تا ۴۹‌ساله ساكن شهر تهران اجرا شد. روند و الگوي استفاده از روش‌هاي پيشگيري بر حسب ويژگي‌هاي اجتماعي ـ اقتصادي و جمعيتي زنان محاسبه شد.يافته‌ها: در سال ۱۳۹۳، ۸۲ درصد زنان از روش‌هاي پيشگيري از بارداري استفاده مي‌كردند (۴۸ درصد روش‌هاي مدرن و ۳۴ درصد روش‌هاي سنتي). پس از نزديكي منقطع (۳۳ درصد) و كاندوم (۲۱ درصد)، عقيم‌سازي زنانه (۹ درصد)، آيودي (۷ درصد) و قرص (۷ درصد) كمترين استفاده را داشتند. از سال ۱۳۷۹ تا ۱۳۹۳ استفاده از كاندوم و روش نزديكي منقطع به‌ترتيب: ۶۹ درصد و ۲۰ درصد افزايش يافت. عقيم‌سازي زنانه، قرص، عقيم‌سازي مردانه و آيودي به‌ترتيب: ۲۰ درصد، ۴۲ درصد، ۴۵ درصد و ۵۱ درصد كاهش يافت. با افزايش سن، استفاده از نزديكي منقطع افزايش مي‌يابد. ۶۷ درصد استفاده‌كنندگان از روش‌هاي پيشگيري از دو روش مردانه نزديكي منقطع و كاندوم استفاده مي‌كردند كه بيشتر آنها تحصيل‌كرده، شاغل و ساكن مناطق شمال تهران هستند. در حالي كه استفاده‌كنندگان روش‌هاي مدرن (عقيم‌سازي، آيودي و قرص) بيشتر زنان با تحصيلات و درآمد پايين‌تر، غير‌شاغل، داراي دو فرزند يا بيشتر و ساكن مناطق جنوب تهران هستند.نتيجه گيري: شيوع روش نزديكي منقطع و كاندم ضرورت ارائه آموزش و مشاوره بهداشت باروري براي جلوگيري مؤثر از بارداري‌هاي ناخواسته را نشان مي‌دهد.