استفاده از گونه‌هاي بومي در چشم انداز شهري: شهرستان كردكوي استان گلستان (مطالعه موردي)

بررسي و لحاظ كردن ارزش هاي زيباشناسي گياهان بويژه گونه هاي درختي بومي جهت كاربرد در پارك هاي شهري، منجر به ايجاد مناظري پايا، سازگار، با صرفه اقتصادي و زيبا مي گردد. يكي از اصولي كه در انتخاب گياهان در فضاي سبز كاربرد دارد، جنبه زيباشناسي گياهان مي باشد. در اين تحقيق ده گونه درختي بومي شهرستان كردكوي از لحاظ زيبايي شناسي مورد ارزيابي قرار گرفت و طي بازديدهاي ميداني از لحاظ زيبايي منظر در فصول مختلف سال امتيازدهي صورت گرفت. يافته هاي اين تحقيق نشان مي دهد كه گونه هاي انجيلي و لرگ در الويت اول زيباشناختي و در طبقه بسيار زيبا، گونه هاي افرا پلت، توسكا قشلاقي، بلوط، خرمندي، سياه وليك و ممرز در الويت دوم و در طبقه بندي زيبا ، درخت كوله خاس و انجير در اولويت سوم و جزو درختان با زيبايي متوسط طبقه بندي شدند. بنابراين با توجه به نتايج اين تحقيق ميتوان از درختان بومي به لحاظ ويژگي هاي زيبا شناختي در ايجاد و توسعه فضاهاي سبز شهري استفاده نمود.