مقايسۀ تطبيقي نظريۀ استعارۀ مفهومي در شعر و تصويرگري با نگاهي به غزل «ما ز بالائيم و بالا مي‌رويم» مولانا با تصويرسازي آيدين آغداشلو

هدف پژوهش حاضر معرفي كاربرد نظريۀ استعارۀ مفهومي در هنر و به دست دادن روشي كارآمد براي هنرمندان تصويرگر است تا هنگام رويارويي با نمونه غزل عرفاني فارسي (نمونۀ موردي غزلي از كليات شمس) توانايي لازم براي دستيابي به زيرساخت هاي غزل را به دست آورند. براي رسيدن به اين غايت از روش مطالعۀ استعارۀ مفهومي در شعر و تصوير استفاده شده و ويژگي هاي كاربردي اين نظريه به منظور دست يابي به تصويرگري غزليات كه قابل تعميم به ديگر متون نيز مي باشد، تشريح شده است. حوزۀ مطالعه غزلي از مولوي است كه در مجموعۀ شمس فرهنگستان توسط آيدين آغداشلو هنرمند معاصر به تصوير كشيده شده است. غزل منتخب در اين بررسي غزلي با مطلع ما ز بالاييم و بالا مي رويم / ما ز درياييم و دريا مي رويم از مولاناي رومي است كه در مقايسۀ تطبيقي استعاره هاي مفهومي شعر و تصوير ميزان كاميابي آغداشلو در تصويرگري مورد مطالعه قرار گرفته است. نتيجۀ اين پژوهش روشنگر اين مطلب است كه استعاره مفهومي طريقت سفر است كه از مهم ترين استعاره هاي غالب در غزليات مولوي است كه بر طريقت و سلوك عارف دلالت دارند، در تصويرگري آغداشلو باز نمود تصويري يافته است. اين پژوهش با روش توصيفي و جمع آوري مطالب به روش اسنادي يا كتابخانه اي و تحليل محتواي تصاوير انجام گرفته است.