تحليل كاربردي قاعده فقهي اضطرار در مساله جواز سقط جنين

مقدمه: طبق قوانين جزايي، سقط جنين در بيشتر موارد جرم تلقي شده و در مواردي بسيار نادر و استثنايي اين عمل مجاز محسوب مي شود. يكي از اين موارد تجويز سقط جنين بر مبناي قاعده فقهي اضطرار است. حالت اضطرار مادر براي حفظ جان خود موجب رفع حرمت سقط مي شود. قاعده اضطرار نشان دهنده روابودن چنين حالتي براي روايي سقط جنين است؛ مانند حديث نبوي مشهور به حديث رفع كه در مقام برداشتن حكم از مكلفان در شرايط ويژه است. بنابراين هدف پژوهش حاضر، تحليل كاربردي قاعده فقهي اضطرار در مساله جواز سقط جنين بود. اين پژوهش از نظر هدف، كاربردي است كه به روش تحليل محتـوي صـورت گرفت. در تنظيم پژوهش، از روش اسنادي و كتابخانه اي استفاده شد و تجزيه و تحليـل اطلاعـات كسب شده به صورت كيفي و مبتني بر استنتاج محقق از منابع قرآني و متـون فقهي و حقوقي بـود و لذا اطلاعات به وسيله ابزارهاي سـنجش كتابخانه اي و اسنادي گردآوري شد. نتيجه گيري: قانون ايران، سقط جنين در مقام ضرورت را قبل از ولوج روح (چهارماهگي) مجاز مي داند.