تدوين و روان‌سنجي ابزار نگرش به مرگ و بررسي ارتباط آن با اهداي اعضاي بدن پس از مرگ مغزي (بر اساس مدل معادلات ساختاري)

سابقه و هدف: در جامعه مدرن با بازانديشي روزافزون، مرگ به‌صورت يك امر فني درآمده است؛ تعيين كيفيت آن در اختيار حرفه پزشكي قرار دارد و در اين راستا تعريف جديدي از مرگ با نام مرگ مغزي و امكان پيوند اعضا مطرح شده است. از اين‌رو هدف نوشتار حاضر، بررسي نگرش به مرگ و ارتباط آن با اهداي عضو مي‌باشد. مواد و روش‌ها: اين مطالعه توصيفي مقطعي، تعداد 475 نفر از افراد بالاي 20 سال كاشان را در شهريور 1398 با روش نمونه‌گيري تصادفي متناسب با جمعيت بررسي كرده است. ابزار پژوهش، پرسشنامه محقق ساخته مبتني بر نظريه مدرنيته متأخر گيدنز بوده است. تجزيه و تحليل داده‌ها مبتني بر همبستگي و طرح معادلات ساختاري با استفاده از نرم‌افزار SPSS و AMOS است. نتايج: در ميان ابعاد پنجگانه نگرش به مرگ، نگرش طبيعي با شاخصه‌هاي پذيرش مرگ به‌عنوان اتمام حيات و واقعيتي اجتناب‌ناپذير درنتيجه بازانديشي، مرگ‌آگاهي، پيشرفت‌هاي پزشكي و اعتماد به متخصصان اين حوزه، بالاترين ميانگين (3.77 از 5) را داشت و مهم‌ترين تبيين كننده دو بعد نگرش ديني (β=0.35, P 0.001) و علمي (β=0.33, P 0.001) به اهدا بود. شاخص‌هاي برازش مطلق (03.0= RMSEA)، تطبيقي (0/92=CFI) و مقتصد (0/58= PRATIO) بيانگر اين است كه داده‌هاي جمع‌آوري‌شده به‌خوبي، مدل مفهومي را مورد حمايت قرار دادند. نتيجه‌گيري: ابزارهاي طراحي‌شده از اعتبار و پايايي مطلوبي برخوردار بود و تحليل ساختاري نيز نشان داد كه اهداي عضو، مستلزم پذيرش مرگ و نوعي اعتماد بوده، در صورت انكار مرگ با دو مضمون ترس و اجتناب، فرد نمي‌تواند پذيراي اهداي عضو باشد.