بررسي قدرت و فعاليت عضلاني پايين‌تنه در دو نوع از بيماران مبتلا به مالتيپل‌اسكلروزيس در مقايسه با افراد سالم

سابقه و هدف: مولتيپل‌اسكلروزيس يك بيماري مزمن و ناتوان‌كننده سيستم عصبي است كه ميلين سيستم اعصاب مركزي را تخريب مي‌كند. هدف از پژوهش حاضر، بررسي قدرت و فعاليت عضلاني در دو نوع از بيماران مبتلا به مالتيپل‌اسكلروزيس در مقايسه با افراد سالم بود. مواد و روش ها: اين تحقيق از نوع مطالعه مقطعي تحليلي است. جامعه آماري اين پژوهش را زنان و مردان مبتلا به بيماري ام اس استان مازندران تشكيل دادند. 45 نفر در نوع Relapsingremitting multiple sclerosis (RR) و 22 نفر در نوع Secondary progressive multiple sclerosis (SP) و 38 نفر در گروه كنترل پس از تكميل رضايت‌نامه وارد مطالعه شدند. اندازه‌گيري قدرت بيشينه عضلات چهارسر از طريق فرمول بزريسكي و بازكننده تنه از طريق دينامومتر انجام شد. همچنين فعاليت 4 عضله ساقي قدامي، عضله دوقلو داخلي، عضله نازك نئي بلند و عضله نعلي مورد بررسي قرار گرفت. كليه يافته‌ها از طريق آزمون آناليز واريانس يك‌طرفه و آزمون تعقيبي توكي براي مقايسه بين گروه ها تحليل شدند. نتايج: تفاوت معناداري بين گروه سالم و بيمار و بين دو نوع بيماري وجود دارد (P˂0.05). ميانگين فعاليت عضلات، بيشينه فعاليت عضلات، هم‌انقباضي و قدرت عضلاني در نوع بيماري RR بيشتر از نوع SP مي باشد. نتيجه گيري: سير پيشرفت بيماري نشان مي دهد قدرت و فعاليت عضلاني در بيماري ام اس ابتدا افزايش و سپس كاهش مي يابد. درنتيجه، دوره زماني RR مي تواند بهترين زمان براي حفظ وضعيت بدني افراد درگير با بيماري ام اس باشد و مراحل اوليه اين اختلال ناتوان‌كننده مي‌تواند در كاهش علائم آينده، تعيين‌كننده باشد.