بازشناسي ابعاد تمثيلي شخصيت پير طريقت

Recognition of the Allegorical Dimensions of the Character of the Spiritual Master

پيمودن وادي هاي سخت وهولناك طريقت، بدون تمسك به وجود وارسته ي پير و مراد مقدور نيست. لزوم حضور معنوي پير در سيرو سلوك مريدان، از جمله ي موضوعات مهم و دامنه داري است كه بيشتر به صورت تمثيلي و نمادين در كانون توجه صوفيه قرار گرفته است. به جز شمار اندكي از متصوفه چون اويسيان كه به مجذوبان، نامبردار بودند و كشف و شهود و راهيابي به حقيقت را تنها از طريق مراقبه و زدودن شوائب از لوح ضميرخويش، ميسر مي دانسته اند، اكثر بزرگان تصوف، بر ضرورت پيرگزيني تاكيد داشته اند و براين باور بوده اند كه توفيق در سير و سلوك و پيمودن نشيب و فراز جاده ي طريقت، بي مدد پير محقق نمي گردد. در اين مقاله ضمن به دست دادن تعريفي مانع و جامع از پير در عرفان، بخشي از شاخص هاي تمثيلي پيران طريقت در حيطه هاي متفاوت؛ يعني لزوم پيروي از پير، شرايط احراز مقام پيري، كرامت پيران و مراتب ايشان، به روايت منابع عرفاني مورد واكاوي قرار گرفته است و سپس به بررسي محاسن و معايب تبعيت مريد از مراد در نظام خانقاهي پرداخته شده است.

Walking though hard ways, without Trusting master and disciple is not possible. Thus the need for attendance of the spiritual master has been among the major issues at the center of sufism. Except for a small number of sufis, like Ovagsian who considered discovery journey is merely possible through meditation; that most sufi scholars have emphasized the need for choosing master, believing that success in the journey through ups and downs on the way to perfection, can not be achieved without the help of a master. In this paper, we provide a comprehensive definition of master in the Theasosophy. We include the master and to need to follow master.