اثر مديريت مصرف نيتروژن بر صفات مورفوفيزيولوژيكي، عملكرد و اجزاي عملكرد هيبريدهاي ذرت دانه‌اي (Zea mays L.)

به منظور بررسي اثر مديريت مصرف نيتروژن بر صفات مورفوفيزيولوژيكي، عملكرد و اجزاي عملكرد هيبريدهاي ذرت دانه اي، اين آزمايش به صورت كرت هاي يك بار خرد شده در قالب طرح آماري بلوك هاي كامل تصادفي با سه تكرار در مزرعه اي واقع در شهرستان اهواز در سال زراعي 96-1395 اجرا شد. تيمارهاي آزمايش شامل مديريت مصرف نيتروژن در سه سطح 100 درصد اوره، 100 درصد نيتروكارا و 50 درصد اوره و 50 درصد نيتروكارا در كرت هاي اصلي و هيبريدهاي مختلف ذرت دانه اي در سه سطح شامل كارون، مبين و سينگل كراس 704 در كرت هاي فرعي اجرا شد. نتايج نشان داد كه مديريت مصرف نيتروژن اثر معني داري در افزايش ارتفاع بوته، طول بلال، عملكرد، تعداد دانه در رديف، وزن هزار دانه، شاخص كلروفيل و كارايي مصرف نيتروژن داشت. همچنين نوع هيبريد مورد آزمايش نيز داراي تفاوت معني داري در ارتفاع بوته، عملكرد و اجزاي عملكرد و كارايي مصرف نيتروژن بود. از ميان هيبريدهاي مورد بررسي، سينگل كراس 704 برتر از ساير هيبريدهاي مورد بررسي بود، به طوري كه از نظر ارتفاع بوته، عملكرد دانه، تعداد دانه در رديف، وزن هزار دانه و كارايي مصرف نيتروژن بيشترين ميزان را به خود اختصاص داد. در بررسي اثر برهمكنش مديريت مصرف نيتروژن و هيبريدهاي ذرت، عملكرد دانه در سطح احتمال يك درصد معني دار شد. بيشترين عملكرد دانه با ميانگين 6.3 تن در هكتار مربوط به تيمار 50 درصد اوره و 50 درصد نيتروكارا و رقم سينگل كراس 704 بود. با توجه به نتايج به نظر مي رسد كه تلفيق كود شيميايي با كود زيستي توانست سبب افزايش عملكرد در هيبريد سينگل كراس 704 شود و هيبريد مبين از قابليت كودپذيري پايين تري برخوردار بود.