جلوه هاي تمثيلي اعتراض در شعر «فروغ فرخزاد» و «غاده السمان»

Parables of Protest in the Poetry of Forough Farokhzad and Ghada al-Samman

ساختار سنتي جامعه ي ايراني و عرب و ارزش ها و برخوردهاي فرهنگي آن، موقعيت اجتماعي زن را رقم زده است. در اين جوامع از ديرباز بسياري عوامل فرهنگي و اقتصادي وضعيت حاشيه اي زن را تثبيت كرده و او را عملا از زندگي اجتماعي دور نگاه داشته و به اجبار به انزوا كشانده است. در ميان شاعران سنت شكن معاصر ايران و عرب، «فروغ فرخزاد» و «غاده السمان» با ايستادگي در برابر سنت هاي مرد سالارانه و باورهاي اشتباه، زبان گويا و معترض زنان صامت مشرق زمين اند كه در طول زمان، از عقده ي دردناك تبعيض، ستم ها و بي رحمي ها به تنگ آمده اند. اين دو به عنوان شاعران روشنفكر و آگاه، مشكلات جامعه ي زنان را درك كرده و منادي آزادي زن از افكار سنتي جامعه ي مردسالارانه خود شده اند. در اين جستار كه به بررسي و مقايسه ي اعتراض در آثار فروغ و غاده با رويكرد تمثيلي پرداخته شده است، انتقادهاي تند و صريح اين دو شاعر عصيان گر درباره ي باورهاي نادرست حاكم بر جامعه آمده است.

The structure of traditional society in Iran and Arab states, their values, and cultures have helped shape the social situation of women. The women are forced in these societies to lead isolated lives, far from the social life. Forough Farokhzad from Iran and Ghada al-Samman from Syria are two poets who antagonized the patrimonalist traditions and raised their voice against discrimination and oppressions of women in the male dominated Persian and Arab societies. A compresion between Forough and Ghada, as two protest poets who have aimed their critical views against the false beliefs in their societies, is emerged here.