مدل سازي اولويت بندي سياست هاي توسعه صنعت توليد برق ايران با استفاده از LEAP

هدف اين مقاله بررسي اثرات سياست هاي توسعه هر يك از منابع انرژي توليد برق (فسيلي، هسته اي و تجديدپذير) بر توسعه نيروگاهي كشور و اولويت بندي اين سياست ها، با استفاده از قابليت هزينه فايده ابزار مدل سازيLEAP مي باشد. الگوي پيشنهادي اين تحقيق، تحت سناريوهاي چندگانه سياست هاي توسعه منابع انرژي توليد برق ميزان توليد برق و سهم هر يك از اين منابع در توليد برق ايران را در بازه زماني 25 ساله (1420-1395) تعيين مي كند. نتايج مطالعه نشان مي دهد سياست توسعه بهينه نيروگاه ها به عنوان سياست ارجح و سياست توسعه نيروگاه هاي تجديدپذير (با هدف گذاري 20 درصد از سهم توليد) با فاصله اندكي در رتبه دوم سياست هاي توسعه صنعت برق ايران قرار مي دارد.