اثر تمرين مقاومتي به‌روش جداسازي گروه‌هاي عضلاني (اسپليت) بر سطوح هورموني و ساختار عضلاني، در ورزشكاران جوان پرورش‌اندام

هدف اين پژوهش، بررسي اثر هشت هفته تمرين مقاومتي شديد (به روش اسپليت) بر تغييرات سطوح سرمي تستوسترون، كورتيزول، نسبت تستوسترون به كورتيزول (T/C) و تأثير آن بر رشد و توسعه قدرت عضلاني است. 20 نفر از ورزشكاران مبتدي پرورش اندام با شاخص توده بدن 2/25±23/80 كيلوگرم بر مترمربع و ميانگين سني 2/55±24/65 در اين پژوهش مشاركت كردند. آزمودني ها به صورت تصادفي در دو گروه تمرين قدرتي به روش اسپليت (10 نفر) و كنترل به روش سنتي (10 نفر) قرار گرفتند. برنامه تمريني با 100-85 درصد 1RM براي شش نوبت در هفته به روش اسپليت (جداسازي گروه هاي عضلاني) طراحي شد. گروه كنترل به روش تمرين كل بدن (سنتي) با همان شدت و مدت به تمرين پرداختند. ضخامت عضله تحت مطالعه (سه سر بازو) با استفاده از تصويربرداري سونوگرافي در هر دو گروه قبل و پس از مداخله اندازه گيري شد. نمونه گيري خوني، در زمان استراحت قبل و بعد از تمرين ها در محيط آزمايشگاه جمع آوري شد. نتايج نشان داد كه تمرين به روش اسپليت نسبت به روش سنتي، موجب افزايش قدرت عضلاني (p=0/01)، توده عضلاني (p=0/001) و نسبت (p=0/02)T/C مي شود. همچنين، بين قدرت بيشينه با هايپرتروفي 0/55=p=0/001 ،r و نسبت T/C با قدرت بيشينه ارتباط معني دار مشاهده شد 0/03=r=0/74 ،p . نتايج نشان مي دهند، اين روش از تمرين مقاومتي موجب افزايش تحريك آنابوليكي و توده عضلاني در بدن مي شود، كه افزايش قدرت بيشينه را در پي دارد.