اثر هشت هفته تمرين عملكردي اختصاصي بر عوامل خطرزاي آسيب و اجراي ورزشي جودوكاران پسر

جودو يكي از پرمخاطب ترين هنرهاي رزمي دنيا است، پژوهشگران خطر بروز آسيب در هنگام تمرين جودو را بيشتر از زمان مسابقه گزارش كرده اند. بنابراين، رو ش هاي تمرين ايمن تر و اثربخش تر بايد مورد توجه قرار گيرد. با توجه به ضرورت توسعه و كاربرد رويكردهاي پيشگيري از آسيب و بهبود عملكرد ورزشي، هدف از پژوهش حاضر بررسي اثر هشت هفته تمرين عملكردي اختصاصي جودو بر عوامل خطرزاي بروز آسيب و عملكرد ورزشي جودوكاران پسر غيرنخبه مي باشد. 46 نفر جودوكار غيرنخبه هدفمند انتخاب و به روش تصادفي در دو گروه آزمايش(23نفر) و كنترل(23نفر) تقسيم شدند. گروه تجربي هشت هفته در برنامۀ تمرينات عملكردي اختصاصي جودو كه محققان طراحي كرده بودند، شركت نمودند. گروه كنترل در مدت مشابه، به تمرينات مرسوم جودو پرداختند. تمرينات سه بار در هفته و در هر جلسه 90 دقيقه انجام شد. آزمودني ها 24 ساعت پيش از شروع و پس از پايان دوره در پيش آزمون و پس آزمون شركت كردند. براي بررسي نرمال بودن داده ها از تحليل كوواريانس (ANCOVA) در سطح معني داري (P≤0/05) استفاده شد. آناليزها با استفاده از نرم افزار SPSS21 انجام شد. بر اساس يافته ها افزايش معناداري در امتياز آزمون هاي غربالگري حركت عملكردي (0/001=p)، تعادل y اندام فوقاني (0/001=p)، پرش عمودي (0/001=p) و آمادگي اختصاصي جودو (0/001=p) در گروه تجربي مشاهده شد. مداخله تمريني اين پژوهش همزمان بر كاهش يا تعديل عوامل خطرزاي بروز آسيب و ارتقاي عملكرد ورزشي اختصاصي موثر بود؛ بنابر اين نسبت به برنامه هاي تمريني رايج كارآمدتر است.