تدوين مدل ساختاري جهت ارتقاء و انتصاب كاركنان به سطح مديريتي پايه (مطالعه موردي: شركت ملي نفت ايران)

ارتقاء و انتصاب مناسبترين نيروي انساني به صورت دقيق و هدفمند، يكي از عوامل اساسي است كه منجر به موفقيت يك سازمان ميگردد. تصميم گيري در خصوص انتصاب و ارتقاء كاركنان با توجه به عامل شايستگي به عنوان موضوع روز در سازمانها مطرح است. پژوهش حاضر با هدف تدوين مدل جهت ارتقاء و انتصاب كاركنان به سطح مديريتي پايه براساس مؤلفههاي فردي و سازماني انجام شد. جامعه پژوهش حاضر كليه كاركنان شركت ملي نفت ايران بودند كه در كارراهه مديريتي پايه قرار داشتند. تعداد افراد مورد بررسي 15٢1 بودند. از بين متغيرهاي مختلف حاصل از پيشينه پژوهش، متغيرهاي تجربه مديريتي، مرتبه شغلي، سابقه خدمت و شايستگي با متغير وابسته)رتبهي سمت( رابطه معني داري داشتند. پس از بررسي متغيرها، دستورالعمل نمره دهي به متغيرها تهيه و تنظيم شد. دادههاي به دست آمده از متغيرهاي نمرهگذاري شده براساس دستورالعمل نمرهگذاري با استفاده از نرم افزارهاي SPSS 22 و LISREL تحليل شدند. اثرات مستقيم و غيرمستقيم و اثرات كلي متغيرهاي تجربه تخصصي، مرتبه شغلي، سابقه خدمت و شايستگي بر متغير وابسته(رتبه ي سمت) مورد بررسي قرار گرفتند. نتايج بيانگر آن است كه متغيرهاي مستقل و ميانجي(مرتبه شغلي) بر متغير وابسته اثر معنادار داشتند. از ديگر نتايج به دست آمده، كسب شاخصهاي برازش مطلوب و مناسب مدل با داده هاي پژوهش است.