سوگ پيچيده: مطالعه شيوع شناسي توصيفي مقطعي در ايران

مقدمه : توانايي افراد در پذيرش سوگ در طيف گستردهاي از پذيرش سوگ تا ايجاد عواقب جدي قرار دارد. شيوع و عواقب سوگ به تفاوت هاي موجود در هنجارهاي اجتماعي و انتظارات فرهنگي متفاوت است. هدف: هدف پژوهش حاضر ارزيابي شيوع مقطعي سوگ بغرنج (پيچيده) در يكي از استان هاي غربي ايران است. روش: اين مطالعه به شيوه زمينه يابي مقطعي و در 751 آزمودني مراجعه كننده به يك مركز روانپزشكي سرپايي كرمانشاه در بازه زماني تير تا آذرماه سال 1391 انجام گرديد. نشانه و علائم اصلي سوگ بغرنج (پيچيده)، وجود و شدت افسردگي ابزار سنجش نشانه هاي ،(BDI-II) با استفاده از چك ليست سنجش نشانه ها و علائم انواع سوگ، پرسشنامه افسردگي بك سوگ ارزيابي گرديد. يافته ها: از بين افراد ارجاعي ارزيابي شده، 63 نفر تجربه اخير سوگ را داشته اند ( 33 مرد و 30 زن) كه شيوع كلي آن %8/4 بود. از اين تعداد 28 نفر سوگ بغرنج (پيچيده)داشتند و شيوع كلي آن برابر 3/73%بود. همچنين 3/06% از سوگ مزمن و 0/67%از سوگ تاخيري رنج مي بردند. بسياري از اين افراد اشتباهاً تشخيص هاي احتمالي روانشناختي ديگري از قبيل اضطراب و افسردگي دريافت كرده بودند. بر اساس نمره هاي پرسشنامه افسردگي بك II و قضاوت روانپزشك، تشخيص نهايي اختلال افسردگي ناشي از سوگ تنها در 33/4% از افرادي كه سوگ پيچيده (بغرنج)داشتند، تاييد شد. نتيجه گيري: شيوع سوگ پيچيده با آمارهاي حاصل از گزارش هاي قبلي در غرب ايران قابل مقايسه است. در مطالعه حاضر تعداد قابل ملاحظه ايي از افرادي كه از سوگ بغرنج رنج ميبرند، به اشتباه تشخيص اختلال هاي روانشناختي از قبيل افسردگي يا اضطراب دريافت كرده بودند. اين واقعيت بيانگر لزوم برنامه هاي آموزشي براي خدمات مراقبتي بهداشتي اوليه در اين منطقه است تا درمانگران با تظاهرات و جلوه هاي سوگ پيچيده آشنا شوند و اين اختلال به درستي تشخيص داده شود.