ارتباط بين پنج عامل بزرگ شخصيت و تاب آوري با آمادگي به اعتياد مواد مخدر در بين دانشجويان

مقدمه: اعتياد به مواد مخدر بعنوان يك بيماري و يكي از چهار بحران بزرگ جهان (بحران محيط زيست، فقر،تهديد اتمي و مواد مخدر). هدف: بررسي ارتباط بين پنج عامل بزرگ شخصيت و تاب آوري با آمادگي به اعتياد. روش بررسي: بررسي مقطعي 230 نفر از دانشجويان كارشناسي و كارشناسي ارشد رشته روان شناسي دانشگاه آزاد واحد سنندج در سال تحصيلي 1394-1393 بودند كه از طريق نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي انتخاب شدند. براي جمع آوري داده ها از پرسشنامه هاي پنج عامل بزرگ شخصيت NEOFFI ، تاب آوري كورنر و ديويدسون(CDRIS)و مقياس آمادگي به اعتياد (LAP)اهواز استفاده شد. دادها با استفاده از نرم افزار آماري SPSS 16 و LISERL مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: نتايج پژوهش نشان داد كه از بين متغيير هاي برونگرايي و وظيفه شناسي به طور مستقيم اثر معني داري بر آمادگي به اعتياد دارند. همچنين متغيير هاي مذكور بر متغير درونزاي مستقل (تاب آوري) اثر معني داري دارند. نتيجه گيري: نتايج اين مطالعه در مورد رابطه بين پنج عامل بزرگ شخصيت و تاب آوري با آمادگي به اعتياد در بين دانشجويان با نتايج پژوهش هاي قبلي همخواني دارد. بنابراين، نتايج بدست آمده از اين پژوهش از بين پنج عامل بزرگ شخصيت، برونگرايي و وظيفه شناسي با مولفه تاب آوري و آمادگي به اعتياد به اثبات مي رساند.