اثربخشي شناخت‌درماني گروهي مبتني‌بر ذهن‌آگاهي بر تنظيم شناختي هيجان بيماران مبتلا به ديابت نوع دو

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي شناخت درماني گروهي مبتني بر ذهن آگاهي بر تنظيم شناختي هيجان بيماران مبتلا به ديابت نوع 2 انجام پذيرفت. اين پژوهش، درگروه پژوهش هاي نيمه تجربي قرار مي گيرد. روش: طرح تحقيق پژوهش به صورت دو گروهي (گروه آزمايش و كنترل) و شامل سه مرحله پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري بود. جامعه ي آماري پژوهش شامل كليه ي بيماران زن و مرد 50-30 ساله ي شهر تبريز در سال 1394 بود كه توسط پزشك متخصص، تشخيص ديابت نوع 2 دريافت كرده بودند. به روش نمونه گيري در دسترس نمونه به تعداد 24 نفر انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل قرار گرفت. افراد گروه آزمايش مداخله ي درماني را در 8 جلسه (60 تا 90 دقيقه اي) به صورت گروهي دريافت كردند و گروه كنترل، مداخله اي دريافت نكرد. هر دو گروه قبل از شروع مداخلات، پايان جلسات و در پيگيري يك ماهه، پرسش نامه تنظيم شناختي هيجان را تكميل نمودند. داده ها با استفاده از روش تحليل كوواريانس چند متغيري مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: نتايج پژوهش نشان داد كه تفاوت معني داري بين دو گروه در استفاده از راهبردهاي تنظيم شناختي هيجان در مرحله پس آزمون و پيگيري وجود دارد. نتيجه گيري: در مديريت ديابت هرچند مصرف داروها و تغيير سبك زندگي اركان اصلي درمان قلمداد مي شوند ولي تاثير عوامل روان شناختي بر زندگي افراد مبتلا به بيماري هاي مختلف ثابت شده است. بنابراين، شناخت درماني مبتني بر ذهن آگاهي باعث افزايش استفاده از راهبردهاي سازگار تنظيم شناختي هيجان به عنوان مسائل رواني - اجتماعي مطرح در اين بيماري شد.