بررسي شيوع اختلال نقص توجه – بيش فعالي و عوامل مرتبط با آن در بين دانش آموزان دبستاني شهركامياران در سال تحصيلي 1393- 1394

مقدمه و هدف:اختلال بيش فعالي و كمبود توجه (ADHD) از شايعترين اختلال هاي رفتاري در دوران كودكي است. هدف اين پژوهش بررسي ميزان شيوع اختلال نارسايي توجه/بيش فعالي در دانش آموزان دبستاني شهركامياران بود. روش كار: پژوهش حاضر از نوع مطالعه توصيفي مقطعي بود و حجم نمونه 384 نفر بود. روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي بود. ابزار جمع آوري اطلاعات پرسشنامه علايم مرضي كودكان بود. داده ها با استفاده از نرم افزار آماري 16SPSS و آزمون هاي آماري t-test و كاي اسكوير مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج: شيوع كلي ADHD در بين دانش آموزان شركت كننده در اين مطالعه 6.7% ، شيوع اختلال HD ، 9.8% و شيوع اختلال AD ، 8.3% مي باشد. بين جنسيت، پايه ي تحصيلي و سطح تحصيلات پدر و مادر با اختلال ADHD ، AD و HD ارتباط معني داري وجود داشت (P 0/05). بين شغل پدر، شغل مادر، چندمين فرزند خانواده بودن و سابقه ي اعتياد در خانواده و وجود اختلال هاي ADHD ، AD و HD رابطه ي معني داري وجود نداشت (P 0/05). نتيجه گيري:ميزان اين اختلال در اين مطالعه در حد متوسط بود. با توجه به اهميت سطح سلامت رواني دانش آموزان به عنوان آينده سازان كشور، ضرورت شناسايي دقيق تر، تشخيص به موقع و درمان و ارائه ي خدمات مشاوره اي در بين اين دانش آموزان ديده مي شود.