مقايسه تاب‌آوري در مبتلايان به سندرم روده تحريك‌پذير و افراد عادي شهرستان سنندج

مقدمه: يكي از شايع ترين بيماري هاي گوارشي سندرم روده تحريك پذير است. شدت اين بيماري با متغيرهاي روانشناختي رابطه دارد. هدف: اين پژوهش به منظور مقايسه تاب آوري در مبتلايان به سندرم روده تحريك پذير و افراد عادي شهرستان سنندج انجام شد. روش: نوع مطالعه اين پژوهش علي مقايسه ايي بوده است. بدين منظور از جامعه مذكور تعداد 100 نفر (50 مورد مبتلا به سندرم روده تحريك پذير كه به متخصصين داخلي مراجعه نموده اند و به همان 50 شاهد افراد سالم) به روش در دسترس انتخاب شدند. سپس تاب آوري آزمودني ها با مقياس تاب آوري كانر ديويدسون مورد ارزيابي قرار گرفتند. يافته: نتايج تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از آزمونهاي آماري T مستقل نشان داد كه بين دو گروه از لحاظ تاب آوري تفاوت معني داري وجود داشت. نتيجه گيري: درنتيجه هرچه شخص قدرت بيشتري در تاب آوري، مقابله با مشكلات و استرس زندگي داشته باشد كم تر در معرض آشفتگي هاي رواني و هيجاني قرار مي گيرد و از سلامت جسمي و رواني بالاتر بهره مند مي شود.