مقايسه ي هوش اجتماعي و همدلي با بيمار در دانشجويان پزشكي ايران و انگلستان: يك مطالعه ي ميان فرهنگي

مقدمه: هوش اجتماعي و همدلي پزشك با بيمار از عوامل موثر در كيفيت ارائه ي خدمات پزشكي به بيماران محسوب مي گردند. از سوي ديگر اين متغيرها تحت تاثير فرهنگ بوده و جلوه ها و مظاهر گوناگوني در فرهنگهاي مختلف دارند كه توجه به آنها در برقراري ارتباط مناسب پزشك -بيمار تاثيرگذار است. هدف: پژوهش حاضر با هدف مقايسه ي هوش اجتماعي و همدلي با بيمار در دانشجويان پزشكي ايران و انگلستان و بررسي رابطه ي اين دو متغير باهم انجام گرفت. روش : جامعه ي آماري شامل دانشجويان پزشكي دانشگاههاي شهرهاي تهران، لندن و شفيلد بود كه نمونه اي شامل182 دانشجو از دو كشور ( 88 دانشجوي ايراني، 94 دانشجوي انگليسي) با روش در دسترس از آن انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه هاي مقياس هوش اجتماعي ترومسو (2001)، مقياس تجديدنظرشده ي همدلي با بيمار در دانشجويان ارائه دهنده خدمات سلامتي جفرسون (2001) و پرسشنامه ي مشخصات جمعيت شناختي محقق ساخته جمع آوري گرديدند. به منظور تجزيه و تحليل داده ها از آزمونهاي t استودنت و تحليل واريانس چندمتغييري (MANOVA) استفاده شد. يافته ها: نتايج پژوهش نشان داد كه بين هوش اجتماعي و همدلي دانشجويان پزشكي رابطه مثبت و معناداري وجود دارد (R=0/37, P 0/01). همچنين نتايج تحليل واريانس چند متغيري نشان داد كه در هوش اجتماعي مولفه هاي آگاهي اجتماعي و مهارت هاي اجتماعي دانشجويان ايراني بيشتر از دانشجويان انگليسي است. اما در مولفه ي پردازش اطلاعات اجتماعي باهم تفاوتي نشان نداند. در متغير همدلي مولفه هاي مراقبت همدلانه و خود را به جاي بيمار نهادن در دانشجويان ايراني بالاتر از دانشجويان انگليسي بود. اما در مولفه ي اتخاذ ديدگاه با هم تفاوتي نداشتند. نتيجه گيري: بر اساس نتايج اين پژوهش مي توان به اهميت تاثيرات و تفاوتهاي فرهنگي بر بروز و تظاهرعوامل شخصيتي مانند هوش اجتماعي و توانايي همدلي پزشك با بيمار پي برد.