اثربخشي توانبخشي رواني- اجتماعي در كاهش علائم منفي و بهبود مهارت هاي اجتماعي مبتلايان به اسكيزوفرني مزمن

مقدمه: اين پژوهش به منظور اثربخشي توانبخشي رواني اجتماعي در كاهش علائم منفي و بهبود مهارت هاي اجتماعي مبتلايان به اسكيزوفرني مزمن انجام شد. روش: روش پژوهش به شيوه نيمه آزمايشي و با طرح پيش آزمون پس آزمون بود كه با استفاده از روش نمونه گيري در دسترس، از بين جامعه آماري كه شامل تمامي افراد مبتلا به اسكيزوفرني مزمن در مراكز شبانه روزي توانبخشي بيماران مزمن رواني در شهر سنندج بوده، 30 نفر از مبتلايان در دو گروه آزمايش و كنترل (هر كدام 15 نفر) انتخاب گرديد. مداخله هاي انجام شده در 12 جلسه (توان بخشي رواني اجتماعي) به كمك پيش آزمون پس آزمون ارزيابي شد. براي جمع آوري داده ها از پرسشنامه هاي علائم منفي اندريسن و مهارت هاي اجتماعي ده بزرگي استفاده و فرضيه هاي پژوهش نيز از طريق آزمون تحليل واريانس چندراهه محاسبه شدند. يافته ها: نتايج پژوهش نشان داد كه توانبخشي رواني اجتماعي در كاهش علائم منفي مبتلايان به اسكيزوفرني مزمن تأثير معناداريدارد. توانبخشي رواني اجتماعي در بهبود مهارت هاي اجتماعي مبتلايان به اسكيزوفرني مزمن تأثير معناداري دارد. نتيجه گيري: با توجه به نتايج بدست آمده، بكارگيري روش هاي غيردارويي همچون توانبخشي روانياجتماعي در كاهش علائم منفي و بهبود مهارت هاي اجتماعي مبتلايان به اسكيزوفرن توصيه مي شود.