تاثير توانبخشي نوروسايكولوژيكي بر بهبود عملكرد حل مساله در افراد مبتلا اختلال يادگيري رياضي

زمينه و هدف: اختلالات يادگيري يكي از مشكلات عمده در اختلالات روانشناختي مي باشد. پژوهش حاضر با هدف اثربخشي درمان توانبخشي نوروسايكولوژيكي بر بهبود عملكرد حل مساله در افراد مبتلا به ناتواني يادگيري رياضي انجام شد. مواد و روشها: طرح پژوهش حاضر به صورت نيمه آزمايشي با دو گروه آزمودني بود. بدين صورت كه يك گروه 10 نفره شامل افراد مبتلا به اختلال يادگيري رياضي و 10 نفر نيز شامل گروه كنترل بود. يعني افرادي كه مبتلا به ناتواني يادگيري هستند اما مداخله اي براي آنها صورت نگرفت. ابزار پژوهش شامل برنامه كامپيوتري توانبخشي نوروسايكولوژيكي و آزمون برج لندن بود. تحليل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 19 و با استفاده از تحليل كوواريانس چند متغيره انجام شد. يافته ها: تحليل داده ها نشان داد كه بين ميانگين نمره هاي پيش آزمون و پس آزمون گروه آزمايش و كنترل تفاوت معني داري وجود داشت(P 0/01) ، به نحوي كه توانبخشي نوروسايكولوژيكي باعث بهبود عملكرد حل مساله در افراد مبتلا به ناتواني يادگيري رياضي شده است. نتيجه گيري: با توجه به تاثيرات مثبت اين روش بر بهبود عملكرد حل مساله افراد مبتلا به ناتواني يادگيري رياضي، اين مطالعه نشان داد كه توانبخشي نوروسايكولوژيكي مي تواند به عنوان يك روش براي دستيابي به عملكرد بهينه در افرادي كه اختلال يادگيري رياضي دارند مورد استفاده قرار بگيرد.