بررسي اثربخشي مدل شبيه‌سازي ذهن بر كاهش استرس و افزايش انعطاف‌پذيري شناختي بزرگسالان مبتلا به لكنت زبان

مقدمه: بسياري از افراد داراي لكنت، استرس فراواني را متحمل شده و انعطاف پذيري شناختي آنان نيز دچار نقص است. يكي از درمان هاي نوين مطرح شده در درمان لكنت و مشكلات همراه با آن، مدل شبيه سازي ذهن است. هدف: هدف از پژوهش حاضر، بررسي اثربخشي مدل شبيه سازي ذهن بر كاهش استرس و افزايش انعطاف پذيري شناختي افراد مبتلا به لكنت زبان است. روش: پژوهش حاضر از نوع نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون-پس آزمون همراه با گروه كنترل بود. تعداد 30 فرد مبتلا به لكنت مراجعه كننده به كلينيك توانمند سازان ذهن از طريق نمونه گيري در دسترس انتخاب شده و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل جايگزين شدند.پس از سنجش سطح پايه استرس و انعطاف پذيري شناختي همه افراد،گروه آزمايش تحت درمان مبتني بر مدل شبيه سازي ذهن قرار گرفت؛ درحالي كه گروه كنترل هيچ مداخله اي را دريافت نكرد. در آخر، ميزان استرس و انعطاف پذيري شناختي افراد مجدداً اندازه گيري شد. نتايج تحليل مانكووا نشان داد كه مدل شبيه سازي ذهن در مقايسه با گروه كنترل، بر كاهش استرس(P 0.01) و افزايش انعطاف پذيري شناختي(P 0/05) افراد مبتلابه لكنت مؤثر بوده است.نتيجه گيري: با توجه به نتايج اين پژوهش، مي توان گفت كه مدل شبيه سازي ذهن مي تواند لكنت زبان و مشكلات همراه با آن را به گونه اي مؤثر در بزرگ سالان درمان كند.