ساخت و بررسي مقايسه‌اي دو نوع نانوكپسول كيتوزان-دكستران سولفات حامل آنزيم آلفا آميلاز

مقدمه و هدف: آلفا آميلاز از آنزيم هاي هيدرولازي در تجزيه نشاسته است و كاربردهاي وسيعي در زيست فناوري و صنايع مختلف دارد اما همانند ساير آنزيم ها حساسيت و پايداري پايين، باعث محدوديت استفاده از آن مي شود. تثبيت آنزيم، بهترين روش براي افزايش پايداري آن ها است.مواد و روش ها: در اين پژوهش براي اولين بار، تثبيت آلفا آميلاز درون نانوكپسول هاي ساخته شده از پليمرهاي كيتوزان و دكستران سولفات انجام شد. نانوكپسول ديگري نيز پس از عامل دار كردن كيتوزان با گروه كربوكسيل ساخته شد و بازده تثبيت و حساسيت به pH آنها در نانوكپسول هاي سنتز شده با نسبت هاي مختلف دكستران سولفات مورد ارزيابي قرار گرفت.نتايج: بازده تثبيت آلفا آميلاز در نانوكپسول معمولي و نانوكپسول با كيتوزان عامل دار به ترتيب برابر با 70 و 80 درصد بود. ميزان كپسوله شدن در نانوكپسول هاي كربوكسيل دار همواره بيشتر از نانوكپسول هاي معمولي بوده و اين روند در مورد تمام نسبت هاي مختلف دكستران سولفات مشاهده شد. به علاوه اين نانوكپسول رفتار حساس به pH را به خوبي از خود نشان داد. از سوي ديگر ميزان تورم و سرعت رهاسازي آنزيم در pH هاي 1.2، 5 و 7.4 در نانوكپسول كربوكسيله كاهش يافت و در نتيجه نانوكپسولي پايدارتر و با سرعت رهايش آهسته تر به دست آمد (P 0.001). به علاوه اين نانو كپسول در محافظت از فعاليت آنزيم در برابر شرايط محيطي نيز موفق بود.نتيجه گيري: با كربوكسيله كردن، خواص سطحي كيتوزان بهبود يافت و نانوذره پايدارتري نسبت به كيتوزان معمولي حاصل شد؛ بنابراين از اين نوع نانوكپسول مي توان براي تحويل خوراكي بسياري از داروها به خصوص مولكول هاي پروتئيني استفاده كرد.