تبيين عوامل مؤثر بر ترك شغل از ديدگاه پرستاران: يك مطالعه كيفي

مقدمه: پرستاران به عنوان عمده‌ترين نيروي انساني نظام سلامت، نقش مهمي در ارائه مراقبت‌هاي بهداشتي و درماني و كيفيت مطلوب خدمات ارائه شده دارند و ترك شغل آن‌ها اثرات مستقيم و غيرمستقيم زيان‌باري را به سازمان‌هاي بهداشتي و درماني تحميل مي‌نمايد. از اين رو، اين مطالعه به شناسايي عوامل مؤثر بر ترك شغل از ديدگاه پرستاران پرداخت. روش بررسي: مطالعه حاضر از نوع كيفي بود كه به شيوه پديدارشناسي در سال ۱۳۹۷ انجام شد. داده‌ها از طريق مصاحبه‌هاي نيمه‌ساختار يافته با مشاركت ۱۸ پرستار در يكي از بيمارستان‌هاي خصوصي شهر تهران كه محيط كار خود را ترك كرده بودند، جمع‌آوري شد. سپس با استفاده از روش تحليل محتوا و نرم‌افزار MAXQDA نسخه ۱۸/۱ تجزيه و تحليل داده‌ها انجام شد. يافته‌ها: عوامل مؤثر بر ترك شغل پرستاران در ۴ كد اصلي و ۱۳ كد فرعي شناسايي شدند. كدهاي اصلي شامل عوامل سازماني، مالي و اقتصادي، فردي و خانوادگي و عوامل مرتبط با محيط كار بودند. بحث و نتيجه‌گيري: اجراي قانون بهره‌وري در بخش خصوصي، انعقاد قراردادهاي بلند‌مدت با كاركنان، بهبود مقررات مالي بيمارستان‌هاي خصوصي و نظارت اثربخش بر اجراي آن‌ها و توجه بيشتر به مزاياي شغلي مناسب و انگيزشي در بيمارستان مي‌تواند منجر به احساس امنيت رواني و شغلي بيشتر، كاهش فرسودگي شغلي، احساس مطلوب در محيط كار و نهايتاً باعث كاهش ترك شغل در پرستاران شاغل در بخش خصوصي شود.