مطالعه نحوه گزارشگري ديوان محاسبات (موسسات عالي حسابرسي) دوازده كشور توسعه يافته و در حال توسعه در مقايسه با كشور جمهوري اسلامي ايران

نحوه گزارشگري مالي و عملياتي در به ثمر رسيدن نظارت ديوان محاسبات ها (موسسات عالي حسابرسي) و اصلاح رويه هاي غيرقانوني نقش مهمي دارد . به عبارتي ديگر نتايج نظارت ديوان محاسبات ها در قالب گزارش هايي به مقامات مسئول منعكس شده و حتي به عنوان يك سند به تصويب مي رسد زيرا اين گزارش ها زمينه را براي ارزيابي ، قضاوت و اقدام در مورد عملكرد دولت و نهادهاي بخش عمومي توسط مردم و نمايندگان قانوني آنان ، فراهم مي نمايد . موضوع اصلي اين پژوهش، مطالعه نحوه گزارشگري ديوان محاسبات (موسسات عالي حسابرسي) دوازده كشور توسعه يافته و در حال توسعه جهان در مقايسه با ايران مي باشد و هدف كاربردي آن ، ارائه پيشنهاد و راهكارهاي مناسب به ديوان محاسبات ايران در مورد نقاط قوت و ضعف ساير كشورها با توجه به شرايط اوضاع و احوال ايران (نهادي ، بودجه ريزي ، قانوني ، پاسخگوئي) مي باشد . روش پژوهش از نظر ماهيت و محتوائي به صورت دلفي و انجام پژوهش در چارچوب استدلال قياسي– استقرائي صورت گرفته است . نمونه آماري شامل 124 نفر از خبرگان و متخصصين ديوان محاسبات كشور در رده هاي مديريت (ارشد ، مياني و عملياتي) مي باشد. يافته هاي پژوهش بيانگر آن است كه ، طبق نظر متخصصين و خبرگان ديوان محاسبات كشور ، بين نحوه گزارشگري ديوان محاسبات ها (موسسات عالي حسابرسي) كشورهاي پيشرفته و در حال توسعه و نحوه گزارشگري ديوان محاسبات ايران تفاوت معناداري وجود دارد .