پاسخ علف‌هرز بيد علفي (Epilobium ciliatum Raf) مقاوم به پاراكوات، دايكوات و گلايفوسيت به برخي از علف‌كش‌هاي جايگزين

Response of paraquat, diquat and glyphosate resistant willowherb (Epilobium ciliatum Raf.) to some different alternative herbicides

بيد علفي (Epilobium ciliatum Raf) علف‌هرزي رايج در مزارع و باغات مي‌باشد. اين گونه اغلب توسط علف‌كش‌هاي دايكوات، پاراكوات (گروه دي) و گلايفوسيت (گروه جي) كنترل مي‌شود. اما گزارشها حاكي از وقوع مقاومت در اين گونه به هر دو گروه از علف‌كش‌هاي نام برده مي‌باشد. بدين منظور آزمايشي در سال 2017 با كاربرد چهار گروه از علف‌كش‌ها شامل گلوفوسينيت (بازدارنده گلوتامين سينتتاز)، ام‌سي‌پي‌آ و فلوركسي‌پير (شبه اكسين)، فلازاسولفورن (بازدارنده‌هاي استولاكتات سينتاز) و پري فلوفن-اتيل وكارفن‌ترازون (بازدارنده‌هاي پروتوپرفيرينوژن اكسيداز) در دانشگاه كوردوبا (اسپانيا) به منظور كنترل اين گونه صورت گرفت. بررسي كارايي علف‌كش‌هاي مذكور بر توده‌هاي حساس و مقاوم بيد علفي با كاربرد هشت دز از هر علف‌كش در هشت تكرار صورت گرفت. 21 روز پس از تيمار علف‌كش‌ها، دز كاهش دهنده تعداد بوته (LD50) و كاهش وزن تر (GR50) تا 50 درصد اندازه‌گيري شد. نتايج نشان داد كه درجات مختلفي از مقاومت (FR) بين دو بيوتيپ حساس و مقاوم بيد علفي از نظر وزن‌تر و تعداد بوته‌هاي زنده مانده پس از كاربرد تمام علف‌كش‌ها وجود داشت. اگرچه نتايج نشان داد كه بجز فلوركسي‌پير كه براي كنترل بيوتيپ مقاوم به دز (363/05 گرم در هكتار) بيشتر از دز توصيه شده (300 گرم در هكتار) نياز داشت، تمام علف‌كش‌ها توانستند در مقدار كمتر از دز توصيه شده هر دو بيوتيپ مقاوم و حساس را به خوبي كنترل نمايند. اما نتايج نشان مي‌دهد كه گونه‌ي مقاوم به علف‌كش بيشتري نياز داشت، براي همين امر توصيه مي‌شود با احتياط بيشتر مي‌توان از همه‌ي علف‌كش‌هاي مورد مطالعه به منظور مديريت مناسب اين علف‌هرز استفاده نمود.

Willowherb (Epilobium ciliatum), a common weed in fields and gardens, is often controlled by diquat, paraquat and glyphosate herbicides, but reports showed appearance of resistance in this species to both groups of above herbicides. Due to this purpose, an experiment was performed in the University of Cordoba ,2017, as an alternative to control this weed using four groups of herbicides including glufosinate (GS inhibitor), MCPA and Fluroxypyr (synthetic auxin), flazasulfuron (ALS inhibitor) and pyraflufen-ethyl and Carfentrazone (PPO inhibitor). To investigate the effect of the mentioned herbicides, each herbicide used at eight doses and eight replicates. Finally, the lethal dose (LD50) and dry weight loss (GR50) were measured 21 days after treatments. The results showed the different degree of resistance between sensitive and resistant biotypes of willowherb in terms of the fresh weight and number of survivals after treatment with each herbicide. Also the except for fluroxypyr which needed 365.05 gr h-1 higher dose than the recommended dose (300 gr h-1) to control resistant biotype, the rest of the herbicides controlled both the resistant and sensitive biotypes well at lower doses than recommended ones. As a result, the resistant species needed more herbicides, therefore, all studied herbicides could be used with more caution in the proper management of this herb.