اثربخشي مداخله‌ي ذهن آگاهي مبتني بر كاهش استرس بر عملكردهاي اجرايي و انعطاف‌پذيري شناختي در زنان داراي خصيصه‌ي نوروز گرايي در شهر اصفهان

مقدمه: نوروز گرايي تمايل فرد به تجربه هيجان هاي منفي مانند اضطراب، افسردگي و خشم است و به عنوان يك عامل خطرآفرين براي طيف گسترده اي از اختلالات عاطفي در نظر گرفته مي شود. هدف: هدف پژوهش حاضر بررسي تأثير مداخله ي ذهن آگاهي مبتني بر كاهش استرس بر عملكردهاي اجرايي و انعطاف پذيري شناختي در زنان داراي خصيصه ي نوروز گرايي در شهر اصفهان بود. روش: روش پژوهش از نوع نيمه آزمايشي با پيش آزمون پس آزمون همراه با گروه آزمايش و كنترل بود. جامعه ي آماري شامل كليه ي زنان داراي خصيصه ي نوروز گرايي شهر اصفهان در بهار 1396 بود كه از بين آنان 30 زن داراي اين خصيصه به صورت نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. آزمودني ها به صورت تصادفي به گروه هاي آزمايش و كنترل (n1=n2=15) گمارده شدند و پرسشنامه ي آيزنك در مورد آن ها اجرا شد (هر گروه 15 نفر). آزمودني ها در هر گروه قبل و بعد از مداخله به وسيله ي آزمون هاي برج لندن و استروپ پيچيده مورد آزمون قرار گرفتند. هشت جلسه مداخله ي ذهن آگاهي گروهي مبتني بر كاهش استرس براي گروه آزمايش انجام شد. يافته ها: نتايج تحليل كوواريانس نشان داد در مرحله ي پس آزمون گروه آزمايش بهبود معناداري در متغيرهاي عملكردهاي اجرايي و انعطاف پذيري شناختي را نشان دادند (0/05 P). نتيجه گيري: با توجه به يافته هاي اين پژوهش مي توان از مداخله ي ذهن آگاهي مبتني بر كاهش استرس براي افزايش عملكردهاي اجرايي و انعطاف پذيري شناختي در زنان استفاده كرد.