شاخص‌هاي كيفيت گفتار و سرعت پردازش اطلاعات در كودكان فارسي زبان دچار اختلال ويژه زباني

هدف: هدف از تحقيق حاضر، مقايسه نيمرخ زباني و شاخص هاي كيفيت گفتار كودكان فارسي زبان داراي اختلال ويژه زباني با ميانگين همتايان سني آنها مي باشد. روش: دراين پژوهش توصيفي تحليلي، تعداد 11 كودك 5-10 ساله از بين 31 كودك مراجعه كننده در فاصله بين سال هاي 86-87 به كلينيك هاي گفتار درماني دانشگاه علوم بهزيستي و توان بخشي به كمك آزمون فارسي اختلال ويژه زباني (نيلي پور، 1385)به عنوان كودك مبتلا به اختلال ويژه زباني انتخاب شدند. سپس از نظر مشخصه هاي زباني گفتار پيوسته و سرعت پردازش اطلاعات شنيداري و بينايي، ارزيابي و با ميانگين كودكان گواه همتاي سني خود مقايسه شدند. يافته ها: نتايج پژوهش نشان داد كه كودكان مبتلا به اختلال ويژه زباني در زيرآزمون هاي آزمون اختلال ويژه زباني و چهار شاخص كيفيت گفتار (تعداد واژه هاي قاموسي، تعداد واژه هاي دستوري، تعداد تكواژهاي صرفي و ميانگين طول گفته) كه با استفاده از راهنماي موجود در آزمون اختلال ويژه زباني محاسبه شد، نسبت به همتايان سني خود ميانگين پايين تري به دست آوردند. از سوي ديگر، ميانگين سرعت پردازش اطلاعات بينايي و شنيداري كودكان داراي اختلال ويژه زباني در مقايسه با همتايان سني خودكندتر بود. يافته ها نشان داد كه بين نمره به دست آمده از شاخص هاي كيفيت گفتار و كندي سرعت پردازش اطلاعات شنيداري و بينايي همبستگي وجود دارد. نتيجه گيري: نتايج اين مطالعه نشان داد كه اختلال زباني كودكان فارسي زبان داراي اختلال ويژه زباني فقط در سطح تكواژشناختي همانند آنچه در زبان انگليسي گزارش شده نيست. فرضيه تأخير در پردازش اطلاعات شنيداري و بينايي تأييد شد و مشخص شد كه بين شاخص هاي كيفيت گفتار و سرعت پردازش اطلاعات نيز همبستگي وجود دارد.