بررسي توجه پايدار و بازداري پاسخ در كودكان مبتلا به اختلال ويژه زباني در مقايسه با همسالان

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسي كاركردهاي توجه پايدار و بازداري پاسخ در كودكان مبتلا به اختلال ويژه زباني 5 تا 8 سال و مقايسۀ آن با همتايان طبيعي مي باشد. روش: در اين پژوهش مقطعي مقايسه اي و توصيفي تحليلي، 76 كودك 5 تا 8 ساله (20 كودك داراي اختلال و 56 كودك همتاي سني طبيعي) با استفاده از آزمون هاي عملكرد مداوم (توجه پايدار)، برو نرو (بازداري پاسخ) و آزمون تشخيص آسيب ويژه زباني (انتخاب آزمودني هاي داراي اختلال) با آزمون آماري تي مستقل مورد بررسي قرار گرفتند. يافته ها: كودكان مبتلا به اختلال ويژه زباني در عملكرد مؤلفه هاي اعلام كاذب در آزمون عملكرد مداوم، خطاي ارتكاب و نمرۀ كلي در آزمون برو نرو تفاوت معنادار (P 0/05) با گروه طبيعي نشان داده اند. اين كودكان در دو مهارت توجه پايدار و بازداري پاسخ ضعيف تر از همسالان طبيعي خود عمل مي كنند. نتيجه گيري: نقايص كودكان داراي اختلال ويژه زباني تنها محدود به سطوح زبان نمي شود، بلكه ساير مهارت هاي شناختي از جمله كاركردهاي اجرايي را نيز دربر مي گيرد. لذا توصيه مي شود كه در روند ارزيابي و مداخلۀ اين كودكان به ساير مهارت ها از جمله كاركردهاي اجرايي نيز توجه شود.