بررسي باورهاي غيرمنطقي و راهبردهاي مقابله با استرس به‌عنوان پيش‌بين‌هاي ميزان تاب‌آوري و رشد پس از رخداد آسيب‌زا در مادران كودكان داراي اتيسم

هدف: پژوهش حاضر به منظور بررسي باورهاي غيرمنطقي و راهبردهاي مقابله با استرس به عنوان پيش بين هاي ميزان تاب آوري و رشد پس از رخداد آسيب زا در مادران كودكان داراي اتيسم انجام شده است. روش: با توجه به اهداف و ماهيت از نوع پژوهش توصيفي مقطعي، با روش همبستگي در قالب طرح پيش بين است. جامعه آماري اين پژوهش را كليه مادران كودكان داراي اتيسم شهر شيراز تشكيل داده اند. نمونه گيري به صورت هدفمند انجام شده است و شامل 108 مادر كودك داراي اتيسم است. ابزار مورد استفاده كه با استفاده از آنها اطلاعات و آمار آزمودني ها مورد بررسي قرار گرفت عبارت اند از: پرسش نامه باورهاي غيرمنطقي (آي بي تي)، پرسش نامه مقابله با موقعيت هاي فشارزا (آي سي اس اس)، مقياس تاب آوري بزرگسالان (اِي آر اس)، پرسش نامه رشد پس از رخداد آسيب زا (پي تي جي). تحليل آماري پژوهش با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 18 مورد ارزيابي قرار گرفته است. يافته ها: همان طور كه نتايج اين پژوهش نشان داد در مورد سؤال اول، مؤلفه هاي انتظار بالا از خود، تمايل به سرزنش، واكنش نسبت به ناكامي، وابستگي، كمال گرايي و همچنين راهبرد اجتنابي مقابله با استرس با توجه به (0/86=R^2) به دست آمده قادر به پيش بيني تاب آوري مادران كودكان داراي اتيسم هستند. از سوي ديگر در سؤال دوم مؤلفه هاي تمايل به سرزنش، بي مسئوليتي هيجاني، وابستگي و راهبردهاي هيجان مدار و اجتناب مدار مقابله با استرس با توجه به (0/71=R^2) به دست آمده قادر به پيش بيني رشد پس از رخداد آسيب زا در مادران كودكان داراي اتيسم هستند. نتيجه گيري: يافته هاي پژوهش نشان داد كه برخي از مؤلفه هاي باورهاي غيرمنطقي و راهبردهاي مقابله با استرس مي تواند ميزان تاب آوري و رشد پس از رخداد آسيب زا را در مادران كودكان داراي اتيسم پيش بيني كند.