مقايسه اختلالات اضطرابي و مدرسه‌هراسي در دانش‌آموزان نارساخوان و عادي

هدف: هدف پژوهش حاضر مقايسۀ اختلالات اضطرابي و مدرسه هراسي در دانش آموزان نارساخوان و عادي بود. روش: پژوهش حاضر از نوع علّي مقايسه اي است. جامعۀ آماري پژوهش را كليۀ دانش آموزان پايۀ چهارم، پنجم و ششم ابتدايي مبتلا به نارساخواني مراجعه كننده به مراكز اختلالات يادگيري شهرهاي بوشهر و برازجان و كليۀ دانش آموزان عادي دختر و پسر پايۀ چهارم، پنجم و ششم ابتدايي شهرهاي بوشهر و برازجان در سال تحصيلي 1394-1395 تشكيل دادند به منظور انجام اين پژوهش، 78 نفر از دانش آموزان مشكوك به نارساخواني به شيوه تصادفي خوشه اي چندمرحله اي انتخاب و سپس از ميان آن ها تعداد 50 دانش آموز پس از اجراي آزمون هاي تشخيصي (از جمله آزمون هوش وكسلر كودكان، آزمون خواندن، آزمون اي دي اچ دي و آزمون اختلال سلوك) به صورت تصادفي برگزيده شدند و 50 دانش آموز عادي نيز به روش تصادفي مرحله اي انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. هر دو گروه پرسش نامه تشخيص اختلالات مرتبط با اضطراب كودكان بيرماهر، برنت، چياپت، بريج، مونگا و باهر را تكميل كردند. براي تجزيه و تحليل داده ها از روش تحليل واريانس چندمتغيره استفاده شد. يافته ها: يافته ها نشان داد كه بين دانش آموزان نارساخوان و عادي از لحاظ اختلالات اضطرابي و مدرسه هراسي تفاوت معني داري وجود دارد. بين دانش آموزان نارساخوان و عادي از لحاظ اضطراب تعميم يافته، اضطراب اجتماعي، اضطراب جدايي و هراس/ جسماني شكل تفاوت معني داري به دست آمد (0.001 P). نتيجه گيري: بر اساس نتايج پژوهش مي توان نتيجه گرفت كه در طراحي و برنامه ريزي مداخله هاي درماني براي دانش آموزان مبتلا به نارساخواني بايد وضعيت طيف اختلالات اضطرابي و مدرسه هراسي آنان در نظر گرفته شود تا بتوان كارآيي اين مداخلات را افزايش داد.