ارزيابي دانش و ديدگاه دندانپزشكان در زمينه ارتقاء سلامت دهان در افراد توانخواه

زمينه و هدف: افراد توانخواه با مشكلات پيچيده دهان و دندان مواجه مي باشند. هدف از مطالعه حاضر تعيين ميزان دانش و ديدگاه دندانپزشكان در رابطه با ارتقاء سلامت دهان در افراد توانخواه بود. روش بررسي: در اين بررسي از دندانپزشكان شركت كننده در پنجاه و چهارمين كنگره بين المللي انجمن دندانپزشكي ايران در تهران سال 1392 دعوت شد پرسشنامه اي روا و پايا را شامل اطلاعات سن، جنس، شهر محل طبابت، تجربه درمان فرد توانخواه، 13 سؤال در حيطه دانش و يك سؤال در رابطه با اهميت دريافت آموزش درزمينه ارتقاء سلامت دهان در افراد توانخواه پاسخ دهند. يافته ها با نرم افزار SPSS18 و توسط روش آماري رگرسيون خطي آناليز گرديد (05/0 P ). يافته ها: 177 پرسشنامه جمع آوري شد. ميانگين سني افراد (1/10) 5/35 سال بود و 54% مرد بودند. ميانگين نمره دانش دندانپزشكان 5/6 (انحراف معيار 5/2) از حداكثر قابل كسب 13 بود. 60% دندانپزشكان اظهار كردند كه دريافت آموزش در رابطه با ارتقاء سلامت افراد توانخواه اهميت دارد. دندانپزشكاني كه سن كمتري داشتند و يا داراي تجربه كار قبلي بر روي بيماران توانخواه بودن نمره دانش بالاتري كسب كردند. دندانپزشكاني كه سابقه درمان افراد توانخواه را داشتند اهميت بيشتري جهت دريافت آموزش هاي مرتبط قائل بودند. نتيجه گيري: نتاج حاصل نشان داد كه دندانپزشكان در زمينه دانش مربوط به ارتقاء سلامت دهان در افراد توانخواه ضعيف هستند. اذعان بر اهميت داشتن اين آموزش توسط اكثريت دندانپزشكان، بر نياز به بازنگري برنامه آموزشي (كوريكولوم) در اين زمينه دلالت دارد.