مقايسۀ خلاقيت حركتي در كودكان تيزهوش، با كودكان با اختلال يادگيري و كودكان عادي

هدف: پژوهش حاضر با هدف شناسايي تفاوت خلاقيت حركتي در كودكان تيزهوش، اختلال يادگيري و عادي انجام شده است. روش: روش پژوهش از نوع توصيفي علّي مقايسه اي است. جامعۀ آماري تحقيق، كليۀ دانش آموزان دختر پايۀ اول تا سوم دبستان شهر تهران است. با روش نمونه گيري هدفمند 24 دانش آموز عادي و 23 دانش آموز تيزهوش با اجراي آزمون وكسلر از مدارس و 27 دانش آموز با اختلال يادگيري با مراجعه به مراكز اختلال يادگيري انتخاب شدند. سپس آزمون خلاقيت در حركت و عمل تورنس اجرا شد. يافته ها: نتايج آماري نشان داد كه بين سه گروه كودكان تيزهوش، با اختلال يادگيري و عادي در شاخص خلاقيت حركتي تفاوت وجود دارد و ميانگين خلاقيت حركتي كودكان با اختلال يادگيري به طور معناداري از كودكان عادي و تيزهوش پايين تر است و نتايج با سطح اطمينان 95% نشان داد كه مقياس هاي سيالي و تخيل در كودكان با اختلال يادگيري به طور معناداري از كودكان تيزهوش و عادي پايين تر است، ولي در مقياس ابتكار در بين سه گروه تفاوت معناداري مشاهده نشد. نتيجه گيري: با توجه به نتايج تحقيق و عملكرد بهتر گروه تيزهوش و عادي در آزمون خلاقيت حركتي، به منظور تسريع در شناخت به موقع كودكان با اختلال يادگيري مي توان از اين آزمون استفاده كرد.