بررسي تاثير و ماندگاري يك دوره تمرينات ثبات مركزي بر وضعيت تعادل پسران 16-10 ساله كم توان ذهني آموزش پذير

هدف: هدف از پژوهش حاضر، بررسي تأثير و ماندگاري تمرينات ثبات مركزي بر تعادل ايستا، نيمه پويا و پويا در پسران كم توان ذهني 10-16ساله كم توان ذهني آموزش پذير است. روش: پژوهش از نوع كاربردي است و در آن از طرح شبه آزمايشي پيش آزمون و پس آزمون با گروه كنترل استفاده شده است. نمونه آماري 20 پسر كم توان ذهني را شامل مي شود كه به صورت تصادفي در دو گروه كنترل و تجربي قرار گرفتند (هر گروه 10 نفر). پيش از اجراي برنامه تمريني ثبات مركزي، تعادل ايستاي آزمودني ها توسط تست رومبرگ، تعادل نيمه پويا با تست ستاره و تعادل پويا نيز با استفاده از تست راه رفتن پاشنه به پنجه مورد سنجش قرار گرفت. جهت انجام پژوهش، گروه تجربي تمرين ثبات مركزي را به مدت هشت هفته انجام داد و تعادل ايستا، نيمه پويا و پوياي آن ها اندازه گيري گرديد. سپس، جهت پي گيري ماندگاري اثر تمرين، متغيرهاي مورد نظر دوباره اندازه گيري شد. يافته ها: نايج تأثير معنادار تمرين ثبات مركزي را بر عملكرد تعادل در گروه آزمايشي نشان داد (P≤0/05). نتيجه گيري: اين پژوهش با توجه به ضعف تعادل در كم توانان ذهني و اهميت تعادل در فعاليت روزانه و تأثير تمرينات ثبات مركزي بر تعادل نشان مي دهد كه چنين تمريناتي باعث بهبودي تعادل در اين افراد مي شود. مربيان و معلمان نيز مي توانند از تمرينات ثبات مركزي براي افراد كم توان ذهني استفاده كنند.