بررسي مقايسه‌اي درك شنيداري و وضوح كلامي كودكان كاشت حلزوني و داراي سمعك با كودكان شنوا

هدف: پژوهش حاضر به منظور مقايسۀ درك شنيداري و وضوح كلامي كودكان شنوا با كودكان كاشت حلزوني و داراي سمعك در تهران انجام شد. روش: در اين پژوهش علّي مقايسه اي 60 كودك 5 تا 7 سال شركت كرده بودند. آنها به سه گروه 20 نفري تقسيم شدند، به نحوي كه گروه اول و دوم به ترتيب از كودكان كاشت حلزون شده و داراي سمعك بودند كه به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شده بودند؛ در حالي كه گروه سوم شنوايي طبيعي داشتند و به روش تصادفي انتخاب شده بودند. ابزارهاي استفاده شده در اين پژوهش مقياس تعيين سطح ادراك شنيداري و مقياس تعيين سطح وضوح كلامي بود. اطلاعات جمع آوري شده با استفاده از تحليل واريانس چندمتغيري تحليل شد. يافته ها: نتايج تحليل واريانس چندمتغيري نشان داد كه ميانگين نمرات درك شنيداري و وضوح كلامي كودكان با شنوايي عادي به طور معناداري بيشتر از دو گروه ديگر بود. همچنين ميانگين نمرات ادراك شنيداري كودكان كاشت شده به طور معناداري بيشتر از كودكان داراي سمعك بود. ولي در متغير وضوح كلامي، ميانگين نمرات كودكان كاشت شده و كودكان داراي سمعك تفاوت معناداري نداشت. نتيجه گيري: ادراك شنيداري و وضوح كلامي يك پديده پيچيده و چندبُعدي است كه نقش بسيار مهمي در توليد گفتار دارد.