بررسي اثر خون و مايع بافتي صناعي بر ميزان ريزسختي OrthoMTA ،ProRootMTA و RetroMTA

زمينه و هدف: هدف مطالعه حاضر مقايسه ميزان ريزسختي OrthoMTA و RetroMTA با ProRoot MTA در فواصل 0.5, 2 و 3.5 ميلي متري از سطوح در معرض خون، فسفات بافر سالين (PBS) و آب مقطر بود. روش بررسي: ۱۳۵ قالب پلي متيل متاكريلات به شكل نيم استوانه در سه گروه ۴۵ تايي توسط OrthoMTA، RetroMTA و ProRoot MTA پر شدند. سطح تحتاني ۱۵ نمونه در هر ماده با PBS، ۱۵ نمونه با خون و ۱۵ نمونه با آب مقطر مواجه گرديد. ريزسختي مواد در فواصل 0/5، ۲ و 3/5 ميلي متري از سطوح در معرض خون، PBS يا آب مقطر اندازه گيري شد. داده ها با استفاده از تست ANOVA يك طرفه و تست Tukey post hoc تجزيه و تحليل گرديد. يافته ها: مجاورت با خون در مقايسه با PBS و آب مقطر سختي تمام مواد را در هر سه ناحيه كاهش داد ((P 0.001).). ريزسختي RertoMTA در معرض خون در هر سه ناحيه به طور معني دار بيشتر از OrthoMTA بود. در فاصله 0/5 و ۲ ميلي متري از خون، سختي OrthoMTA به طور معني دار كمتر از ساير مواد بود. سختي OrthoMTA در فاصله ۵/۳ ميلي متري از خون مشابه ProRoot MTA و هر دو به طور معني دار سخت تر از RetroMTA بودند ((P 0.001).). سختي سه ماده ProRoot MTA، RetroMTA و OrthoMTA در معرض PBS يا آب مقطر تفاوت معني داري در هيچيك از سه ناحيه با يكديگر نداشتند ((P 0.01).). نتيجه گيري: اكسپوژر با خون سبب كاهش ريزسختي در كل ضخامت هر سه ماده موررد مطالعه گرديد.