تأثير آموزش اميد بر كاهش فرسودگي تحصيلي دانش‌آموزان دختر استثنايي(كم‌توان ذهني) دوره متوسطه دوم شهرستان خرم‌آباد

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسي تأثير آموزش اميد بر كاهش فرسودگي تحصيلي دانش آموزان دختر استثنايي (كم توان ذهني) دوره متوسطه دوم شهر خرم آباد بود. روش: روش پژوهش حاضر، آزمايشي از نوع پيش آزمون پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماري اين پژوهش شامل كليه دانش آموزان دختر استثنايي (كم توان ذهني) دوره متوسطه دوم مشغول به تحصيل در سال تحصيلي 13931394 در شهر خرم آباد بود. نمونه پژوهش شامل 30 دانش آموز دختر استثنايي دوره متوسطه دوم شهر خرم آباد بود كه با استفاده از روش تصادفي ساده انتخاب شدند و در دو گروه آزمايش و گواه (هر گروه 15 نفر) قرار گرفتند. آزمودني هاي گروه آزمايش به مدت 9 جلسه تحت آموزش اميد قرار گرفتند، اما در اين مدت گروه گواه هيچ مداخله اي دريافت نكرد. در پايان از هر دو گروه، پس آزمون به عمل آمد. ابزار مورد استفاده در اين پژوهش پرسش نامه فرسودگي تحصيلي برسو (2007) بود. براي تجزيه و تحليل داده ها از روش هاي آمار توصيفي (ميانگين و انحراف استاندارد) و آمار استنباطي (تحليل كوواريانس چندمتغيره) استفاده شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه آموزش اميد باعث كاهش فرسودگي تحصيلي و ابعاد آن مي شود (P≤0.001) . نتيجه گيري: بر اين اساس به معلمان پيشنهاد مي شود در طول دوره آموزش خود، به آموزش اميد به دانش آموزاني كه دچار فرسودگي تحصيلي هستند، مبادرت ورزند.