بررسي جذب آب، حلاليت و ريزسختي سطحي سه نوع كامپوزيت رزيني نانوهيبريد در طول 60 روز ذخيره در آب

زمينه و هدف: ريزسختي، حلاليت و جذب آب از عوامل پيش بيني كننده كارايي باليني كامپوزيت هاي رزيني هستند. هدف از اين مطالعه بررسي تغييرات ريزسختي (microhardness) در محيط خشك و مرطوب، جذب آب و حلاليت در آب سه نوع كامپوزيت نانوهيبريد در سه بازه زماني 24 ساعت، 7 روز و 60 روز بود. روش بررسي: در اين مطالعه از 3 كامپوزيت GC Kalore (GC)، aura (SDI) و (GC) G-ænial Universal Flo Universal Flo استفاده شد. براي هر ماده 10 نمونه ديسك شكل تهيه شد. نمونه ها پس از رسيدن به وزن ثابت، به مدت 60 روز در آب مقطر و سپس بلافاصله 60 روز در دسيكاتور نگهداري شدند. در طي اين مدت وزن نمونه ها در زمان هاي 24 ساعت 7 روز و 60 روز اندازه گيري شد. براي تست ريزسختي براي هر ماده 24 نمونه تهيه شده و بر اساس محيط ذخيره (خشك يا مرطوب) و زمان ذخيره (24 ساعت، 7 روز يا 10 روز) در به 6 گروه تقسيم شد. نمونه ها پس از پايان مدت نگهداري در سه نقطه با دستگاه ديجيتال سنجش ريز سختي Vickers مورد آزمايش قرار گرفتند. داده ها توسط نرم افزار SPSS و آناليز هاي آماري Tukey و ANOVA مورد تحليل آماري قرار گرفت. يافته ها: نتايج مطالعه حاضر حاكي از اين بود كه ماده G-ænial Universal Flo بيشترين ميزان جذب آب و حلاليت و هم چنين كمترين ميزان ريزسختي را پس از دوره نگهداري 60 روزه داشت. ماده GC Kalore جذب آب و حلاليت كمتر نسبت به ماده aura نشان داد. همچنين GC Kalore پس از ذخيره 60 روزه در آب ريزسختي بيشتري نسبت به aura نشان داد. اين در حالي بود كه ماده aura ريزسختي بيشتري در محيط خشك داشت. نتيجه گيري: مواد با جذب آب و حلاليت كمتر ريزسختي بيشتري را در محيط مرطوب نشان دادند. كمترين ريزسختي و بيشترين جذب آب و حلاليت مربوط به كامپوزيت flowable بود. بنابراين تأثير منفي جذب آب بر ريزسختي بايد در كاربردهاي كلينيكي كامپوزيت هاي رزيني در نظر گرفته شود.