نظم جويي شناختي هيجان، تنيدگي، افسردگي، اضطراب، و تنيدگي ناشي از رويدادهاي زندگي در مبتلايان به بيماري‌هاي پريودنتال و شاهدهاي همسان شده

زمينه و هدف: علي رغم اطلاعات زيادي كه در مورد عوامل خطرزا در شروع يك بيماري در دست مي باشد، هنوز شكاف هايي در درك عوامل مؤثر بر پيشرفت بيماري ها وجود دارند. با توجه به نقش مهم عوامل روانشناختي در بيماري هاي جسماني، هدف پژوهش حاضر مقايسه نظم جويي شناختي هيجان، تنيدگي، افسردگي، اضطراب، و تنيدگي ناشي از رويدادهاي زندگي در مبتلايان به بيماري هاي پريودنتال و شاهدهاي همسان شده بود. روش بررسي: اين مطالعه از نوع مقطعي تحليلي بود. جامعه پژوهش را كليه مراجعه كنندگان به كلينيك هاي دندانپزشكي شهر لامرد و مهر تشكيل مي دادند كه از بين آن ها 50 نفر زن و مرد با دامنه سني 15 تا 49 ساله دچار بيماري پريودنتال و 50 نفر زن و مرد 15 تا 49 ساله فاقد بيماري پريودنتال به روش نمونه گيري هدفمند انتخاب شدند. گروه فاقد بيماري پريودنتال از نظر ويژگي هاي جمعيت شناختي با گروه بيمار همسان شدند. هر دو گروه پرسشنامه نظم جويي شناختي هيجان (CERQ)، مقياس افسردگي اضطراب تنيدگي (DASS) و پرسشنامه رويدادهاي زندگي را تكميل كردند. تحليل داده ها به كمك نرم افزار SPSS نسخه 17 و با استفاده از آزمون تحليل واريانس چند طرفه (MANOVA) صورت گرفت. يافته ها: تحليل داده ها نشان داد كه تنيدگي، افسردگي، اضطراب و تنيدگي ناشي از رويدادهاي زندگي افراد مبتلا به بيماري پريودنتال بيشتر از شاهدهاي همسان شده بود و دو گروه تفاوت معني داري در مؤلفه هاي مقصر دانستن خود، نشخوار فكري، توجه مثبت به ارزيابي و فاجعه سازي دارند (P 0/05). افراد مبتلا به بيماري پريودنتال نمره بيشتري در زمينه مقصر دانستن خود، نشخوار فكري و فاجعه سازي و نمره پايين تري در زمينه توجه مثبت به ارزيابي در مقايسه با شاهدهاي همسان شده به به دست آوردند. نتيجه گيري: افرادي كه در طول زندگي نسبت به شرايط تنيدگي زا، افسردگي و اضطراب آسيب پذيرند و همچينين از راهبردهاي ناسازگارانه نظم جويي شناختي هيجان استفاده مي كنند، بيشتر مستعد بيماري هاي پريودنتال خواهند بود