تبيين جايگاه قدرت‎نرم‎ در افزايش نفوذ سياسي ايران در افغانستان مورد: همكاري هاي علمي ايران – افغانستان

قدرت‎نرم‎ به معناي توانايي جذب ديگران مي باشد و اين توانايي جذب ديگران، منجر به نفوذ در آنان مي‎شود. استفاده از قدرت‎نرم‎ درحال حاضر نزد دولت هاي جهان رواج زيادي پيدا كرده است. قدرت‎نرم‎ داراي منابع متعددي مي‎باشد. يكي از عواملي كه مدنظر اين مقاله قرار دارد، بهره‎گيري از قدرت‎نرم‎ با استفاده از روابط و همكاري‌ها‎ي آموزش عالي در جهت نفوذ سياسي بيشتر است. هدف اصلي اين پژوهش، بررسي نقش نفوذ سياسي با توجه به همكاري هاي علمي بين الملل دانشگاهي با نگاهي به تجربه دانشگاه فردوسي مشهد با دانشگاه هاي افغانستان مي باشد. براي دستيابي به اين هدف از روش پژوهش توصيفي تحليلي بهره‌گرفته شده است. يافته‌ها‎ي تحقيق نشان مي‎دهد كه در عصر انفجار اطلاعات ديگر نمي‎توان تنها به عنصر قدرت‌سخت توجه كرد و علاوه بر عناصر قدرت در حوزه‌ها‎ي نظامي، اقتصادي و سياسي، نبايد از عناصر نرم افزاري فرهنگ و آموزش عالي در افزايش توان يك كشور غافل ماند. تلاش ايران جهت نفوذ سياسي بر افغانستان در عرصه ي سياست داخلي و خارجي اتخاذ گسترش همكاري‌ها‎ي آموزشي به عنوان يك پادايم بي‌بديل قدرت‎نرم‎ در جهت افزايش و ارتقاء جايگاه و پرستيژ ايران در نظام بين‌الملل و ايفاي نقش برتر در منطقه است. نتايج حاصل از تحليل مصاحبه ها و اسناد مربوط به توافقنامه هاي بين‌دانشگاهي دانشگاه فردوسي مشهد با دانشگاه هاي كابل، قندهار، هرات، موسسه عالي اشراق و دانشگاه بلخ حاكي از قابليت هاي اساسي دانشگاه فردوسي مشهد در عرضه خدمات آموزش عالي فراملي از تبادل استاد و دانشجو گرفته تا راه اندازي دوره كارشناسي ارشد و تاسيس يك شعبه دانشگاهي مي باشد. در نهايت، اين مقاله نمايانگر اين موضوع است كه ايران مي‎تواند از همكاري‌ها‎ي آموزشي براي نفوذ سياسي بيشتر در كشور افغانستان بهره‌برداري كند.;