مهارت‌هاي اختصاصي پردازش عدد در دانش آموزان پسر با ناتواني يادگيري رياضي

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسي چگونگي پردازش عددي (شمارش و مقايسۀ اعداد با يكديگر) بر اساس فرضيه هاي نقص عددي (نقص بازنمايي و دستيابي) و ارتباط آن با پيشرفت رياضي در دانش آموزان ناتوان رياضي انجام شد. روش: براي تحليل داده ها در اين پژوهش توصيفي مقايسه اي، از آزمون تي و تحليل واريانس يك متغيره بهره گفته شد. اين كار با استفاده از تكاليف مقايسه اي درهم (عدد و آرايه هاي نقطه اي)، غيرنمادين (آرايه هاي نقطه اي) و سرعت پردازش (تشخيص سريع يك تصوير) روي 42 دانش آموز پسر پايۀ پنجم ابتدايي با ميانگين سني 10.5سال كه به صورت تصادفي انتخاب و به دو گروه هدف (با ناتواني رياضي) و مقايسه (بدون ناتواني رياضي) تقسيم شدند، انجام گرفت. يافته ها: در خطاي هر سه تكليف مقايسه اي بين دو گروه تفاوت معناداري مشاهده گرديد، ولي هيچ تفاوت معناداري در زمان واكنش بين آنها ديده نشد. نتيجه گيري: نتايج نشان مي دهد دانش آموزان ناتوان رياضي در انجام اين تكاليف ضعيف تر عمل مي كنند و دچار خطاهاي بيشتري مي شوند. اين يافته نه تنها از فرضيه هاي نقص بازنمايي و نقص دستيابي حمايت مي كند، بلكه با فرضيۀ نقص كلي شناختي كه بيان مي كند كودكان ناتوان رياضي در كاركردهاي شناختي (حافظه كاري، حافظه معنايي و سرعت پردازش) نقص دارند، هم سو است.