مطالعه آنتروپومتري نسبت انگشت اشاره به حلقه (2D: 4D) دست چپ پسران سالم و كم‌توان ذهني 7 تا 10 سال در اقوام سيستاني ساكن شهرستان زابل

هدف: مطالعه حاضر به منظور بررسي نسبت هاي آنتروپومتريك طول انگشتان اشاره و حلقه در افراد سالم و كم توان ذهني انجام شد تا بتواند كمكي به تشخيص زودهنگام اين بيماري باشد. روش: فاصله بين نوك انگشتان تا بند انتهايي در 180 پسر 7 تا 10 ساله سالم و كم توان ذهني ساكن شهرستان زابل در گروه هاي سني 7-8، 8-9 و 9-10 سال با كوليس ديجيتال اندازه گيري شد. كليه نتايج آماري از نرم افزارهاي اكسل، اس پي اس اس و ميني تب استخراج شد. روش هاي تحليل آماري مورد استفاده آزمون كلموگروف اسميرنوف، آزمون لون، آزمون تي دو نمونه مستقل را شامل مي شد. همچنين از ميانگين، خطاي معيار و نمودارهاي ستوني جهت توصيف اطلاعات استفاده شد. ميانگين داده ها و نسبت طول انگشت دوم به چهارم (D:4D2) در دو گروه مورد مقايسه قرار گرفت. يافته ها: در هر سه گروه سني متوسط اندازه آنتروپومتريك انگشت اشاره (D2) دست چپ افراد كم توان ذهني از پسران سالم كمتر است كه از نظر آماري اين اختلاف اندازه تنها در گروه سني 9-10 سال معنادار است (P≤0/05) . در دو گروه سني 89 سال و 9-10 سال، متوسط اندازه آنتروپومتريك انگشت حلقه (D4) دست چپ كم توان ذهني به طور معناداري از پسران سالم كمتر است (P≤0/05) . در هر سه گروه سني بين متوسط اندازه آنتروپومتريك نسبت انگشت اشاره به حلقه دست چپ پسران سالم با كم توان ذهني اختلاف معناداري وجود ندارد (P 0/05) . نتيجه گيري: مطابق با نتايج اين تحقيق، مي توان مقايسه نسبت انگشتان بين گروه سالم با برخي از گروه هاي بيمار از جمله پسران كم توان ذهني را به عنوان يك عامل پيش آگهي پيشنهاد نمود.