مقايسۀ افسردگي و اضطراب دانش‌آموزان با آسيب بينايي در موقعيت‌هاي آموزشي روزانه و شبانه‌روزي

هدف: بينايي، نقش مهمي در فرايند رشد انسان ايفا مي كند و موقعيت هاي آموزشي مجزا يا تلفيقي در فرايند آموزش، پيامدهاي گوناگوني به دنبال دارد. از اين رو، هدف از پژوهش حاضر مقايسۀ ميزان افسردگي و اضطراب دانش آموزان با آسيب بينايي در موقعيت هاي آموزشي روزانه و شبانه روزي است. روش: جامعه آماري شامل تمام دانش آموزان نابيناي دبيرستاني در شهر تهران بود كه تحت پوشش سازمان آموزش و پرورش استثنايي قرار دارند. از بين دانش آموزان مذكور 80 نفر به عنوان نمونه پژوهشي انتخاب شدند و در چهار گروه بيست نفري (دو گروه دختر و دو گروه پسر) قرار گرفتند كه نيمي از آنان به طور روزانه و بقيه به صورت شبانه روزي به تحصيل اشتغال داشتند. در اين پژوهش علّي مقايسه اي، براي سنجش ميزان افسردگي و اضطراب دانش آموزان با آسيب بينايي به ترتيب از پرسش نامه هاي افسردگي بك و اضطراب اشپيل برگر استفاده شد. به منظور بررسي تأثير موقعيت آموزشي (روزانه و شبانه روزي) بر ميزان افسردگي و اضطراب دانش آموزان مورد مطالعه از روش تحليل واريانس دوعاملي و براي سنجش ميزان پيش بيني از روش تحليل رگرسيون چندمتغيري استفاده شد. يافته ها: نتايج حاصل حاكي از ميزان افسردگي كمتر و اضطراب بيشتر در دانش آموزان دبيرستان هاي شبانه روزي بود، در حالي كه تفاوت هاي جنسيتي از نظر ميزان افسردگي و اضطراب معنادار نبود. همچنين يافته هاي به دست آمده گوياي وجود رابطۀ منفي بين مدت زمان اقامت در دبيرستان شبانه روزي و افسردگي دانش آموزان نابينا بود. نتيجه گيري: نظر به اينكه ميزان افسردگي و اضطراب دانش آموزان مورد مطالعه در موقعيت هاي آموزشي روزانه و شبانه روزي به طور معناداري متفاوت بود، بنابراين از نتايج اين پژوهش مي توان براي ارتقاي سلامت رواني آنان استفاده كرد.