تأثير كيفيت گزارشگري مالي و كيفيت افشاء بر هزينه سرمايه: رويكرد متغيرهاي ابزاري

هزينه سرمايه به عنوان حداقل نرخ بازدهي تعريف مي شود كه شركت بايد كسب نمايد تا ثروت سهامدارانش، كاهش نيابد. عدم تقارن اطلاعاتي بين شركت، سرمايه گذاران و اعتباردهندگان مي تواند منجر به افزايش هزينه سرمايه گردد. يكي از راه هاي كاهش عدم تقارن اطلاعاتي و به تبع آن كاهش هزينه سرمايه، افزايش كيفيت گزارش هاي مالي و كيفيت افشاء است. در برخي پژوهش هاي پيشين به موضوع فوق اشاره شده است ولي بايد توجه داشت كه كيفيت گزارشگري مالي و كيفيت افشاء، خود از متغيرهاي ديگري تأثير مي پذيرند. اين امر مي تواند موجب ايجاد تورش درون زايي در مدل رگرسيوني شود و نتايج غيرقابل اتّكايي ارائه كند ولي در پژوهش هاي پيشين داخلي به امكان ايجاد آن، اشاره اي نشده است. در اين پژوهش، براي غلبه بر تورش درون زايي، رابطه كيفيت گزارشگري مالي و كيفيت افشاء با هزينه سرمايه، با به كارگيري رويكرد متغيرهاي ابزاري و برآوردگر گشتاورهاي تعميم يافته در 124 شركت پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در بازه زماني 1382 تا 1394 بررسي شده است. نتايج نشان مي دهد كه در بررسي رابطه بين متغيرهاي ذكرشده، تورش درون زايي وجود دارد و نتايج استفاده از رويكرد متغيرهاي ابزاري، بيانگر وجود رابطه منفي و معنادار بين دو متغير كيفيت گزارشگري مالي و كيفيت افشاء با هزينه سرمايه، است.