نگاهي به تمثيل و نماد در شعر سيمين بهبهاني

Studying allegory and symbol in poems of Simin Behbahani

تمثيل يعني تشبيه معقول به محسوس مركب و در معني با تشبيه تمثيلي و ارسال المثل معمولا يكسان و برابر است، چنان كه در علم «بيان» هم آمده تمثيل و تشبيه تمثيلي و ارسال المثل را به يك نحو تلقي مي كنند، تا آنجا كه گفته اند اساس سبك هندي بر تمثيل است، از سوي ديگر نماد هم از اصطلاحاتي است كه با تمثيل ارتباط دارد. قدما در پرداختن به صور خيال به دو شيوه رفتار كرده اند. به اين معني كه يا به صورت ناقص وارد اين بحث شده اند و آن را از ديگر صنايع شعري جدا نكرده اند و يا اينكه تنها به جزئيات تقسيم بندي صور خيال به شيوه علمي كه هيچ سازگاري با شعر ندارد، پرداخته اند. تحقيق حاضر، درصدد شناخت نمودهاي تمثيل و نماد است و اين كه تمثيل و نماد در شعر سيمين بهبهاني تا چه اندازه و به چه حالتي تاثير گذاشته است. به نظر مي رسد شاعر در تميثل هاي خود از اعضاي بدن، عناصر طبيعي و وضعيت زندگي و روحي خود بسيار بهره برده است.

Allegory refers to a rational simile –compound- and lexically synonyms to allegory simile and proverbs that it is considered in rhetoric as allegory simile, allegory and proverb. In other words, some state that the base of Indian style is on the allegory, and symbol is a term associated to allegory. The scholars have studied imaginations in two forms, in fact they have considered it incompletely and didn't attempt to separate it from other elements or they only have studied details of imagination elements scientifically-unlike poem-. The aim of present study is to state allegory and symbol elements and consider them in poems of Simin Behbahani. It seems that poet used natural elements and her lifestyle emotions and body organs in allegories.